Από την Βαστίλλη και τις επαναστάσεις του 19ου αιώνα έως την Κομμούνα στο Παρίσι, από το ρώσικο 1905 έως την επανάσταση του 1917, από τον Ισπανικό εμφύλιο έως το Μάη του 1968, και από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008 έως το δημοψήφισμα του 2015, η πολιτική παράδοσή μας βοά: στην παρούσα ιστορική συγκυρία της γενικής κρίσης του καπιταλισμού και του παροξυσμού της επιθετικότητας της αστικής τάξης, τίποτα δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε στο εξής χωρίς στιβαρή πολιτική οργάνωση των υποτελών κοινωνικών τάξεων εκτός από ξεσπάσματα που δεν αφήνουν υποδοχή για να πιαστούν τα επόμενα.

Όλες οι κρίσεις συμπυκνώνονται σε μία, κι ο χρόνος στον οποίο θα κριθούν οι απαντήσεις συμπυκνώνεται στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα των επόμενων δύο δεκαετιών…

Αυτή είναι η τέταρτη μεγάλη διαρθρωτική κρίση του καπιταλισμού, και είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Είναι μια γενική κρίση χωρίς προηγούμενο: είναι γενική,…

Αναδημοσίευση από το «Πριν» 23-25 Δεκεμβρίου 2022 Αν, όπως έχει εύστοχα ειπωθεί, «οικολογία χωρίς ταξική πάλη, είναι κηπουρική», τότε, κατ’ αναλογία, λόγος περί…