Κασσελάκης όπως Τσίπρας. Πώς ο Κασσελάκης ολοκληρώνει την «επιθετική εξαγορά» του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Κασσελάκης, ένας αστός που ήρθε απ’ έξω για να ολοκληρώσει, με μεθόδους «επιθετικής εξαγοράς» όπως εύστοχα έχει λεχθεί, την άμεση μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στο φιλελεύθερο αστικό κέντρο, δεν είχε κανέναν λόγο να αποδεχτεί έναν εσωκομματικό μηχανισμό «χρονοκαθυστέρησης», ορφανεμένο μάλιστα από κάθε αντίκρισμα στην κοινωνία. Με την ωμή πράξη του πραξικοπήματος στην ΚΕ έδειξε την πόρτα της εξόδου και στους πλέον μετριοπαθείς εκπροσώπους του αριστερού προφίλ.

5 μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Από τις βουλευτικές μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Η εκλογική επιτυχία των ενωτικών δημοτικών σχημάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δείχνει τις δυνατότητες. Ταυτόχρονα όμως, θα ήταν αυταπάτη να πιστέψουμε ότι αυτές οι δυνατότητες θα παραμένουν επ’ αόριστον: Ισχύει κι εδώ το «Χθες ήταν νωρίς, αύριο ίσως είναι αργά». Τώρα υπάρχει ο συνδυασμός παραγόντων που καθιστά τη συγκυρία ευκαιρία – σύντομα, δεν ξέρουμε πόσο, η ευκαιρία θα πάψει να υπάρχει.

Το Παλαιστινιακό ως «σημείο καμπής» για την αμερικανική ηγεμονία

Ο Economist κατταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν ο Μπάιντεν «καταφέρει να διαχειριστεί την κρίση γύρω από τη Γάζα, αυτό θα είναι καλό για την Αμερική, καλό για τη Μέση Ανατολή και καλό για τον κόσμο». Έχουμε μια παραλλαγή στον 21ον αιώνα του κλασικού σχήματος: «ότι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς, είναι καλό για τις ΗΠΑ», κι ότι είναι καλό για τις ΗΠΑ είναι καλό για το κόσμο κι ας σφάζονται οι λαοί.

O Κλαούζεβιτς στην Παλαιστίνη

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα είναι να οργανώνουμε και να υλοποιούμε πολιτικές ενέργειες με διεκδικήσεις και απαιτήσεις που θα έχουν ως αποδέκτη το ελληνικό κράτος για καμμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

Η τρέχουσα ιστορική στιγμή στην Παλαιστίνη

Κάθε καταδίκη της ισραηλινής σφαγής πρέπει να συνοδεύεται από ρητά αιτήματα στο κράτος – καμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

Παλαιστίνη: Και ξαφνικά το ψέμα κατέρρευσε με πάταγο

"Πιστεύουμε σταθερά και ακλόνητα πως τη λύση στο δράμα της Παλαιστίνης και όλης της Μέσης Ανατολής θα τη δώσει μονάχα η εξεγερμένη εργατική τάξη των αραβικών μητροπόλεων. Είδαμε ένα δείγμα από τη συγκλονιστική δύναμή της στις εξεγέρσεις του 2011, που σάρωσαν τα καθεστώτα του Μπεν Άλι στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο".

Η εκδίκηση δεν είναι πολιτική

Πριν απορρίψετε ως παράλογη την ιδέα της Γάζας ως μια γεμάτη ισραηλινή φυλακή, σκεφτείτε ότι στα κελιά και τις αυλές των ισραηλινών φυλακών, όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι Παλαιστίνιοι, ο έλεγχος δεν ασκείται από τους δεσμοφύλακες αλλά από παλαιστινιακές οργανώσεις κρατουμένων.

Οι ενοικιαστές και οι ιδιοκτήτες κατοικιών. H ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής αντίθεσης

Οι ιδιοκτήτες κατοικιών νομίζουν ότι το κεφάλαιό τους έχει την μαγική ιδιότητα να συνουσιάζεται με τον εαυτό του και να πολλαπλασιάζεται μόνο του˙ και πάνω στην πλάνη τους αυτή χτίζουν ολόκληρο τον κόσμο τους και διαμορφώνουν ανάλογα τις απαιτήσεις τους από τον υπόλοιπο κόσμο.

Η εξέγερση στην Παλαιστίνη

Αλλά γιατί να μην αντισταθούν; Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ θα ανταποδώσει άγρια, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της αλαζονικής ΕΕ. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι πρόθυμοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια καθώς ο Νετανιάχου και οι εγκληματίες του υπουργικού του συμβουλίου σταδιακά εκδιώκουν ή σκοτώνουν τους περισσότερους από τους ανθρώπους τους.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις που απελευθερώνει, και η αντικαπιταλιστική Αριστερά

Καθώς ετοιμαζόταν να κάνει τις δηλώσεις της, ηττημένη από τον Κασσελάκη η Έφη Αχτσιόγλου, σήκωσε την γροθιά της, όχι σαν μια φευγαλέα κίνηση, αλλά επίμονα, αλλά ήταν πολύ αργά. Προφανώς δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε εκείνη την στιγμή: το κόμμα της είχε πλέον χάσει επαφή με όλες τις κοινωνικές τάξεις πλην της ανώτερης, προοδευτικής μικροαστικής τάξης.