O Κλαούζεβιτς στην Παλαιστίνη

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα είναι να οργανώνουμε και να υλοποιούμε πολιτικές ενέργειες με διεκδικήσεις και απαιτήσεις που θα έχουν ως αποδέκτη το ελληνικό κράτος για καμμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

Η τρέχουσα ιστορική στιγμή στην Παλαιστίνη

Κάθε καταδίκη της ισραηλινής σφαγής πρέπει να συνοδεύεται από ρητά αιτήματα στο κράτος – καμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

Παλαιστίνη: Και ξαφνικά το ψέμα κατέρρευσε με πάταγο

"Πιστεύουμε σταθερά και ακλόνητα πως τη λύση στο δράμα της Παλαιστίνης και όλης της Μέσης Ανατολής θα τη δώσει μονάχα η εξεγερμένη εργατική τάξη των αραβικών μητροπόλεων. Είδαμε ένα δείγμα από τη συγκλονιστική δύναμή της στις εξεγέρσεις του 2011, που σάρωσαν τα καθεστώτα του Μπεν Άλι στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο".

Η εκδίκηση δεν είναι πολιτική

Πριν απορρίψετε ως παράλογη την ιδέα της Γάζας ως μια γεμάτη ισραηλινή φυλακή, σκεφτείτε ότι στα κελιά και τις αυλές των ισραηλινών φυλακών, όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι Παλαιστίνιοι, ο έλεγχος δεν ασκείται από τους δεσμοφύλακες αλλά από παλαιστινιακές οργανώσεις κρατουμένων.

Οι ενοικιαστές και οι ιδιοκτήτες κατοικιών. H ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής αντίθεσης

Οι ιδιοκτήτες κατοικιών νομίζουν ότι το κεφάλαιό τους έχει την μαγική ιδιότητα να συνουσιάζεται με τον εαυτό του και να πολλαπλασιάζεται μόνο του˙ και πάνω στην πλάνη τους αυτή χτίζουν ολόκληρο τον κόσμο τους και διαμορφώνουν ανάλογα τις απαιτήσεις τους από τον υπόλοιπο κόσμο.

Η εξέγερση στην Παλαιστίνη

Αλλά γιατί να μην αντισταθούν; Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ θα ανταποδώσει άγρια, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της αλαζονικής ΕΕ. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι πρόθυμοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια καθώς ο Νετανιάχου και οι εγκληματίες του υπουργικού του συμβουλίου σταδιακά εκδιώκουν ή σκοτώνουν τους περισσότερους από τους ανθρώπους τους.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις που απελευθερώνει, και η αντικαπιταλιστική Αριστερά

Καθώς ετοιμαζόταν να κάνει τις δηλώσεις της, ηττημένη από τον Κασσελάκη η Έφη Αχτσιόγλου, σήκωσε την γροθιά της, όχι σαν μια φευγαλέα κίνηση, αλλά επίμονα, αλλά ήταν πολύ αργά. Προφανώς δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε εκείνη την στιγμή: το κόμμα της είχε πλέον χάσει επαφή με όλες τις κοινωνικές τάξεις πλην της ανώτερης, προοδευτικής μικροαστικής τάξης.

Για το χαμένο δικαίωμα της «προσοικείωσης». Σκέψεις για την πολιτική οικονομία του κατοικείν και την αποτελεσματικότητα των πολιτικών στέγης

Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση πλησιάζουν. Δυστυχώς, από ότι φαίνεται, η επικράτηση της «μοδάτης» μεταπολιτικής, στις τοπικές κοινωνίες, είναι ίσως ισχυρότερη από…