πολιτική και θεωρητική παρέμβαση
Η Κυπριακή Κυβέρνηση, αορίστως και χωρίς ρητή αναφορά σε οποιαδήποτε νομική βάση, επικαλείται την «έκτακτη κατάσταση λόγω αιφνιδίων ροών» από τη Συρία για…
Η μάζα όσων ανέργων δεν έχουν την ευκαιρία να εργαστούν ακόμη και όταν το παραγωγικό σύστημα απασχολείται πλήρως, ανέρχεται στην Ελλάδα σε 400 χιλιάδες άτομα. Από αυτούς, τα 2/3 είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί σε πορεία προς τον περιττό πληθυσμό. Από την ανεργία στη μακροχρόνια ανεργία και από εκεί στον περιττό πληθυσμό και τη φτώχεια, ο δρόμος είναι τόσο πιο πλατύς όσο ταχύτερα το παραγωγικό σύστημα συρρικνώνεται και αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 και μετά. Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η δεξαμενή του περιττού πληθυσμού, περιττού για την κεφαλαιοκρατική οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία στον βαθμό που αυτή οργανώνεται με βάση τις αξίες του αστικού πολιτισμού.
Tα πιο ξεφτισμένα φαντάσματα της σοσιαλδημοκρατίας, ενός παραγωγικού και όχι «παρασιτικού» καπιταλισμού, εντός της ιμπεριαλιστικής ΕΕ που θα ικανοποιεί εργοδότες και εργαζόμενους ταυτοχρόνως, επανέρχονται, και μάλιστα με τις αξιώσεις «αριστερής πολιτικής» και «ριζοσπαστικής αριστεράς».
Είναι ιστορικά πρωτοφανής, για τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού σε καιρό ειρήνης, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών στην Ελλάδα. Το πάθος με το οποίο οι επιχειρήσεις, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα κόμματα της αστικής τάξης επιδιώκουν αυτήν την μείωση δεν είναι τυχαίο, εξηγείται από την αδυναμία τους να επιτύχουν με άλλα μέσα τα υψηλά κέρδη στα οποία είναι εθισμένοι, να επιτύχουν υψηλά κέρδη με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο αναπτυγμένος καπιταλισμός (ο καπιταλισμός της σχετικής υπεραξίας) και τα οποία είναι ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός και οι αυξήσεις της παραγωγικότητας της εργασίας.