Ο κομμουνισμός δεν είναι μόνο μια μελλοντική κοινωνία είναι και μια ιστορική τάση

Ο κομμουνισμός δεν είναι μόνο μια μελλοντική κοινωνία είναι και μια ιστορική τάση

Στη σημερινή ιστορική συγκυρία ολόπλευρης κρίσης του καπιταλισμού, καθώς ταξιδεύουμε σε άγνωστα νερά, όπου όλες οι ζωές διακυβεύονται, όχι μόνο οι δικές μας, αλλά και της άρχουσας τάξης που δεν ξέρει πια πώς να ηγεμονεύει, πώς να κυβερνά δηλαδή στο όνομα του γενικού συμφέροντος, πρέπει να ξαναπιάσουμε, ατομικά είτε συλλογικά, το σπασμένο νήμα αυτής της ξεχασμένης παράδοσης που ρωτάει πώς παράγουμε, γιατί και για ποιον παράγουμε· με δυο λόγια γιατί αυτές οι σχέσεις παραγωγής και όχι άλλες, γιατί η ιδιωτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και όχι άλλη.

<strong>Ο μαζικός τουρισμός των υψηλών εισοδημάτων στις Κυκλάδες</strong>

Ο μαζικός τουρισμός των υψηλών εισοδημάτων στις Κυκλάδες

Ο μαζικός τουρισμός των υψηλών εισοδημάτων στις Κυκλάδες καταστρέφει ό,τι αγγίζει και ό,τι αρχικά αποτελούσε προϋπόθεση για την εγκατάστασή του στο ένα ή στο άλλο νησί. Ο ίδιος ο μαζικός τουρισμός ροκανίζει, δηλαδή, το κλαδί επάνω στο οποίο αυτός ο ίδιος κάθησε. Για αυτό και θα αναζητά διαρκώς ένα άλλο κλαδί έως ότου τα εξαντλήσει όλα, ακόμη και στο μικρότερο και πιο απομονωμένο νησί των Κυκλάδων. Πηδώντας από νησί σε νησί, ή από περιοχή σε περιοχή στο εσωτερικό του ίδιου νησιού, αναζητά ως βρυκόλακας παρθένες εκτάσεις που θα παρατείνουν την ζωή του με την θυσία τους. Με τον τρόπο αυτό, μετατοπίζει στο μέλλον την πτωτική τάση της κερδοφορίας του έως ότου εξαντλήσει όλους τους διαθέσιμους πόρους των Κυκλάδων. Εκτός εάν τους σταματήσουμε.

Ποιοί μισθωτοί ψήφισαν τους νεοφασίστες στις γαλλικές εκλογές;

Ποιοί μισθωτοί ψήφισαν τους νεοφασίστες στις γαλλικές εκλογές;

Τα στοιχεία που μας παρέχουν οι στατιστικές των γαλλικών εκλογών, όσο ατελείς και γενικές και εάν είναι αυτές, μας παρέχουν ενδείξεις ότι οι ψηφοφόροι του νεοφασισμού στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές δεν είναι παρά ο ίδιος γνωστός λαϊκός θίασος του ιστορικού φασισμού, δεν είναι η σύγχρονη εργατική τάξη.

Ιδιοκτήτες σε κατάσταση νευρικής κρίσης

Ιδιοκτήτες σε κατάσταση νευρικής κρίσης

Για τον μεν ενοικιαστή, όταν είναι μισθωτός, το ενοίκιο δεν πρέπει να υπερβαίνει ένα σταθερό ποσοστό του μισθού του, αλλιώς το εισόδημά του δεν θα επαρκεί για να καλύψει τα υπόλοιπα έξοδά του, και η συντήρηση των εργασιακών ικανοτήτων του θα είναι αδύνατη ή ελλιπής. Ο ιδιοκτήτης βλέπει το ζήτημα με τελείως διαφορετικό τρόπο: θεωρεί ότι σωστό είναι να εισπράτει ενοίκιο τουλάχιστον ίσο με το μέσο κέρδος που θα απέδιδε το κεφάλαιό του σε άλλες, εναλλακτικές, τοποθετήσεις. Νοιώθει ότι αφού όλοι οι άλλοι κάτοχοι κεφαλαίου κερδίζουν ασύστολα, το ίδιο δικαιούται και αυτός.

Ποιός νοιάζεται για τον κατώτατο μισθό;

Ποιός νοιάζεται για τον κατώτατο μισθό;

Ο κατώτατος μισθός έχει στρατηγική σημασία για τον σχηματισμό των μισθών των υπολοίπων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (πλην των ανώτατων και ανώτερων στελεχών). Αυτό, μάλιστα δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, διότι οι μεταβολές στους μισθούς του δημοσίου, επηρεάζουν και επηρεάζονται από τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Επειδή όμως αυτοί οι τελευταίοι εξαρτώνται από τον κατώτατο μισθό, αυτός αποκτά κεντρικό ρόλο στον καθορισμό ολόκληρου του μισθολογικού φάσματος στο σύνολο της οικονομίας.

Ο αποπνικτικός εναγκαλισμός του ευρώ για αρχάριους

Ο αποπνικτικός εναγκαλισμός του ευρώ για αρχάριους

Ας δούμε με ποιο τρόπο το ευρώ μάς πνίγει, όχι όλους βέβαια, αλλά τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας: Ας δούμε, δηλαδή, πώς λειτουργεί η ελληνική οικονομία χάρη και εξαιτίας του ευρώ.

Μια ζωή σε διαρκή Μετάβαση (και γιατί ο κομμουνισμός δεν είναι η Δευτέρα Παρουσία) 

Μια ζωή σε διαρκή Μετάβαση (και γιατί ο κομμουνισμός δεν είναι η Δευτέρα Παρουσία) 

Στην σημερινή συγκυρία αδυσώπητου ταξικού πολέμου που διεξάγουν οι αστικές τάξεις της Ευρώπης εναντίον μας, δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής, βρισκόμαστε σε κατάσταση περικύκλωσης: αυτή, λοιπόν, είναι η στιγμή κατά την οποία οι μεγάλες διεκδικήσεις του κομμουνιστικού κινήματος καθίστανται ευθύς αμέσως επίκαιρες. Αυτή είναι η ώρα να θέσουμε το ζήτημα των παραγωγικών σχέσεων, δηλαδή το ζήτημα πώς παράγουμε, γιατί και για ποιον, το ερώτημα γιατί αυτές οι σχέσεις παραγωγής και όχι άλλες, γιατί η ιδιωτική ιδιοκτησία και όχι άλλη, και πρέπει να θέσουμε αυτές τις ερωτήσεις τώρα, επειγόντως, επειδή το σχήμα των πραγμάτων που έρχονται εξαρτάται από τις απαντήσεις, και επειδή έχουμε πλησιάσει επικίνδυνα στην κρίσιμη διχάλα που χωρίζει τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό από τον δρόμο προς την βαρβαρότητα και την οικολογική καταστροφή.

Άνεργοι, περιττοί πληθυσμοί και ανθρωποθυσίες

Άνεργοι, περιττοί πληθυσμοί και ανθρωποθυσίες

Η μάζα όσων ανέργων δεν έχουν την ευκαιρία να εργαστούν ακόμη και όταν το παραγωγικό σύστημα απασχολείται πλήρως, ανέρχεται στην Ελλάδα σε 400 χιλιάδες άτομα. Από αυτούς, τα 2/3 είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί σε πορεία προς τον περιττό πληθυσμό. Από την ανεργία στη μακροχρόνια ανεργία και από εκεί στον περιττό πληθυσμό και τη φτώχεια, ο δρόμος είναι τόσο πιο πλατύς όσο ταχύτερα το παραγωγικό σύστημα συρρικνώνεται και αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 και μετά. Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η δεξαμενή του περιττού πληθυσμού, περιττού για την κεφαλαιοκρατική οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία στον βαθμό που αυτή οργανώνεται με βάση τις αξίες του αστικού πολιτισμού.

Το ευρώ, ο νεοφιλελευθερισμός, η εκμετάλλευση της εργασίας

Το ευρώ, ο νεοφιλελευθερισμός, η εκμετάλλευση της εργασίας

Είναι ιστορικά πρωτοφανής, για τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού σε καιρό ειρήνης, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών στην Ελλάδα. Το πάθος με το οποίο οι επιχειρήσεις, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα κόμματα της αστικής τάξης επιδιώκουν αυτήν την μείωση δεν είναι τυχαίο, εξηγείται από την αδυναμία τους να επιτύχουν με άλλα μέσα τα υψηλά κέρδη στα οποία είναι εθισμένοι, να επιτύχουν υψηλά κέρδη με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο αναπτυγμένος καπιταλισμός (ο καπιταλισμός της σχετικής υπεραξίας) και τα οποία είναι ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός και οι αυξήσεις της παραγωγικότητας της εργασίας.