Το ΚΚΕ, οι επανακρατικοποιήσεις, η μεταβατική στρατηγική, οι «αυταπάτες»
Υπομονή, εκπαίδευση στην ήττα και συσπείρωση γύρω από το κόμμα, μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες της επαναστατικής κατάστασης.
Υπομονή, εκπαίδευση στην ήττα και συσπείρωση γύρω από το κόμμα, μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες της επαναστατικής κατάστασης.
Γιατί η Αριστερά, ενώ αποκαλύπτεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η συστημική παγίδα και ανικανότητα να εγγυηθούν την πραγματική αξία των καταθέσεων, δεν το αξιοποιεί για να διαφωτίσει και τον κόσμο τι και γιατί συμβαίνει; Και δυστυχώς, η απάντηση μόνο θλίψη προκαλεί. Η μαζική-ρεφορμιστική Αριστερά δεν μιλάει για αυτά για έναν βασικό λόγο: γιατί δεν θέλει να θίξει τις νομισματικές «συντεταγμένες ασφαλείας» του συστήματος, να ενοχλήσει τα μεγάλα αφεντικά του χρήματος (τράπεζες, που είναι το πετράδι του στέμματος της αστικής τάξης), να ασκήσει ταξική πολιτική.
Από τη μια, την κυβέρνηση και τη Δεξιά (οι ακροκεντρώοι, φρονίμως ποιούντες, σιωπούν), “αντικρατικός” λόγος περί του κράτους που πρέπει να αλλάξει…
Η “κινηματική κατάθλιψη” είναι παρελθόν: Οι κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου (των εκπαιδευτικών, των καλλιτεχνών κ.λπ.), ιδιαίτερα όμως η μαζική κινηματική αφύπνιση ύστερα από το δυστύχημα των Τεμπών, είναι σημαντικές αποχρώσες ενδείξεις και θέτουν με έμφαση την απαίτηση για μια άλλη “κινηματική συμπεριφορά” των δυνάμεων της Αριστεράς.
Όλες οι κρίσεις συμπυκνώνονται σε μία, κι ο χρόνος στον οποίο θα κριθούν οι απαντήσεις συμπυκνώνεται στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα των επόμενων δύο δεκαετιών…
Αναδημοσίευση από το «Πριν» 23-25 Δεκεμβρίου 2022 Αν, όπως έχει εύστοχα ειπωθεί, «οικολογία χωρίς ταξική πάλη, είναι κηπουρική», τότε, κατ’ αναλογία, λόγος περί…
Και τώρα έρχεται μια νέα μαζική υποβάθμιση όχι επειδή υπάρχει πληθωρισμός, αλλά επειδή, συνειδητά, δεν υπάρχουν κρατικές πολιτικές αντιστάθμισης των απωλειών.
Δεν το ισχυριζόμαστε εμείς, το τεκμηριώνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία: στη 10ετία 2012-2021 η Ελλάδα παρακμάζει διαρκώς, οικονομικά και κοινωνικά.
Τα δικαιώματα και τη ζωή των εργαζόμενων τάξεων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα του πληθυσμού των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, θα προστατευτούν όχι με κούρσα εξοπλισμών αλλά αντίθετα με αποφασιστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών˙ όχι με μεγαλομανείς απαιτήσεις για «ναυτικό αποκλεισμό» της Τουρκίας με 12 ν.μ. στο Αιγαίο και ΑΟΖ σύμφωνα με τον χάρτη της Σεβίλλης, αλλά με συμβιβασμό ύστερα από διαπραγμάτευση σε αυτά τα ζητήματα ή, αν δεν υπάρξει συμβιβασμός, με προσφυγή στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα.
Μέρος πρώτο: είναι πιθανό ένα πολεμικό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας;Οι δυτικές κοινωνίες ύστερα από τον Β’ Πόλεμο και η ελληνική κοινωνία ύστερα από τον πόλεμο…