Η μάζα όσων ανέργων δεν έχουν την ευκαιρία να εργαστούν ακόμη και όταν το παραγωγικό σύστημα απασχολείται πλήρως, ανέρχεται στην Ελλάδα σε 400 χιλιάδες άτομα. Από αυτούς, τα 2/3 είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί σε πορεία προς τον περιττό πληθυσμό. Από την ανεργία στη μακροχρόνια ανεργία και από εκεί στον περιττό πληθυσμό και τη φτώχεια, ο δρόμος είναι τόσο πιο πλατύς όσο ταχύτερα το παραγωγικό σύστημα συρρικνώνεται και αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 και μετά. Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η δεξαμενή του περιττού πληθυσμού, περιττού για την κεφαλαιοκρατική οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία στον βαθμό που αυτή οργανώνεται με βάση τις αξίες του αστικού πολιτισμού.

Η αγορά εργασίας, παρά την υψηλή ανεργία, απέτυχε να εξασφαλίσει διαθέσιμη εργατική δύναμη και να την κατανείμει στους κλάδους εργασίας. Αυτό συνέβη, γιατί οι εργαζόμενοι/ες, δικαίως, αρνούνται να επιστρέψουν σε κλάδους στους οποίους οι όροι και οι συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των αμοιβών, είναι υποβαθμισμένοι και δεν εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Μέρος αυτών των εργαζομένων, ημεδαπών και αλλοδαπών, αναζητεί καλύτερους όρους εργασίας σε άλλες εθνικές αγορές.

Μια νέα μεταβλητή έχει προστεθεί στα στατιστικά στοιχεία τής Eurostat: Πρόκειται για τον μέσο ακαθάριστο μισθό για εργασία με πλήρες ωράριο στις χώρες…

Στο βιβλίο του «Η μεγάλη εργασιακή απορρύθμιση. Τα 30+ χρόνια προς το ευέλικτο πρότυπο» (εκδόσεις Τόπος, Αθήνα, 2022) ο καθηγητής Γιάννης Κουζής καταπιάνεται με…