Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, στον χώρο της αριστεράς τείνουν να διαμορφωθούν δύο πολιτικές γραμμές. Από τη μια η Ανυπόταχτη Γαλλία και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά με πολιτικό προσανατολισμό τη ρήξη με το σύστημα διεισδύοντας πιο πολύ στα εργατικά στρώματα και συνοικίες, ελπίζοντας να αποκομίσουν και εκλογικό όφελος από την αποχή, και από την άλλη όλες οι άλλες συνιστώσες της Ενωμένης Αριστεράς που με ένα ήπιο και συναινετικό λόγο ελπίζουν να αποκομίσουν εκλογικό όφελος προσελκύοντας το κέντρο. Αυτές οι συνιστώσες δεν καταλάβαν ακόμη ότι η εποχή της συναίνεσης πέρασε ανεπιστρεπτί.

Στο τέλος, ο Κασσελάκης και ο Τσίπρας εγκλώβισαν τον Τσακαλώτο στη θέση του υπερασπιστή της... μνημονιακής τιμής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και άραξαν, χωρίς τα αριστερά «βαρίδια» πλέον και τραγουδώντας αντιμνημονιακά άσματα, στο πολιτικό καφενείο του κέντρου.

«Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με Τσακαλώτους και Κατρούγκαλους ήταν μνημονιακή. Αυτή η εποχή έχει λήξει», δήλωσε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ…

Ο ολοκληρωτικός πόλεμος που διεξάγεται εναντίον της Παλαιστίνης υπό την προστασία, την έγκριση και την υποστήριξη της «Δύσης» απαξιώνει το σύνολο του συστήματος…

Ο Κασσελάκης, ένας αστός που ήρθε απ’ έξω για να ολοκληρώσει, με μεθόδους «επιθετικής εξαγοράς» όπως εύστοχα έχει λεχθεί, την άμεση μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στο φιλελεύθερο αστικό κέντρο, δεν είχε κανέναν λόγο να αποδεχτεί έναν εσωκομματικό μηχανισμό «χρονοκαθυστέρησης», ορφανεμένο μάλιστα από κάθε αντίκρισμα στην κοινωνία. Με την ωμή πράξη του πραξικοπήματος στην ΚΕ έδειξε την πόρτα της εξόδου και στους πλέον μετριοπαθείς εκπροσώπους του αριστερού προφίλ.

Ο Economist κατταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν ο Μπάιντεν «καταφέρει να διαχειριστεί την κρίση γύρω από τη Γάζα, αυτό θα είναι καλό για την Αμερική, καλό για τη Μέση Ανατολή και καλό για τον κόσμο». Έχουμε μια παραλλαγή στον 21ον αιώνα του κλασικού σχήματος: «ότι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς, είναι καλό για τις ΗΠΑ», κι ότι είναι καλό για τις ΗΠΑ είναι καλό για το κόσμο κι ας σφάζονται οι λαοί.

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα είναι να οργανώνουμε και να υλοποιούμε πολιτικές ενέργειες με διεκδικήσεις και απαιτήσεις που θα έχουν ως αποδέκτη το ελληνικό κράτος για καμμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

Κάθε καταδίκη της ισραηλινής σφαγής πρέπει να συνοδεύεται από ρητά αιτήματα στο κράτος – καμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.

"Πιστεύουμε σταθερά και ακλόνητα πως τη λύση στο δράμα της Παλαιστίνης και όλης της Μέσης Ανατολής θα τη δώσει μονάχα η εξεγερμένη εργατική τάξη των αραβικών μητροπόλεων. Είδαμε ένα δείγμα από τη συγκλονιστική δύναμή της στις εξεγέρσεις του 2011, που σάρωσαν τα καθεστώτα του Μπεν Άλι στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο".

Πριν απορρίψετε ως παράλογη την ιδέα της Γάζας ως μια γεμάτη ισραηλινή φυλακή, σκεφτείτε ότι στα κελιά και τις αυλές των ισραηλινών φυλακών, όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι Παλαιστίνιοι, ο έλεγχος δεν ασκείται από τους δεσμοφύλακες αλλά από παλαιστινιακές οργανώσεις κρατουμένων.