Παλαιστίνη: Και ξαφνικά το ψέμα κατέρρευσε με πάταγο

"Πιστεύουμε σταθερά και ακλόνητα πως τη λύση στο δράμα της Παλαιστίνης και όλης της Μέσης Ανατολής θα τη δώσει μονάχα η εξεγερμένη εργατική τάξη των αραβικών μητροπόλεων. Είδαμε ένα δείγμα από τη συγκλονιστική δύναμή της στις εξεγέρσεις του 2011, που σάρωσαν τα καθεστώτα του Μπεν Άλι στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο".

Η εκδίκηση δεν είναι πολιτική

Πριν απορρίψετε ως παράλογη την ιδέα της Γάζας ως μια γεμάτη ισραηλινή φυλακή, σκεφτείτε ότι στα κελιά και τις αυλές των ισραηλινών φυλακών, όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι Παλαιστίνιοι, ο έλεγχος δεν ασκείται από τους δεσμοφύλακες αλλά από παλαιστινιακές οργανώσεις κρατουμένων.

Οι ενοικιαστές και οι ιδιοκτήτες κατοικιών. H ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής αντίθεσης

Οι ιδιοκτήτες κατοικιών νομίζουν ότι το κεφάλαιό τους έχει την μαγική ιδιότητα να συνουσιάζεται με τον εαυτό του και να πολλαπλασιάζεται μόνο του˙ και πάνω στην πλάνη τους αυτή χτίζουν ολόκληρο τον κόσμο τους και διαμορφώνουν ανάλογα τις απαιτήσεις τους από τον υπόλοιπο κόσμο.

Η εξέγερση στην Παλαιστίνη

Αλλά γιατί να μην αντισταθούν; Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ θα ανταποδώσει άγρια, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της αλαζονικής ΕΕ. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι πρόθυμοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια καθώς ο Νετανιάχου και οι εγκληματίες του υπουργικού του συμβουλίου σταδιακά εκδιώκουν ή σκοτώνουν τους περισσότερους από τους ανθρώπους τους.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις που απελευθερώνει, και η αντικαπιταλιστική Αριστερά

Καθώς ετοιμαζόταν να κάνει τις δηλώσεις της, ηττημένη από τον Κασσελάκη η Έφη Αχτσιόγλου, σήκωσε την γροθιά της, όχι σαν μια φευγαλέα κίνηση, αλλά επίμονα, αλλά ήταν πολύ αργά. Προφανώς δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε εκείνη την στιγμή: το κόμμα της είχε πλέον χάσει επαφή με όλες τις κοινωνικές τάξεις πλην της ανώτερης, προοδευτικής μικροαστικής τάξης.

Για το χαμένο δικαίωμα της «προσοικείωσης». Σκέψεις για την πολιτική οικονομία του κατοικείν και την αποτελεσματικότητα των πολιτικών στέγης

Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση πλησιάζουν. Δυστυχώς, από ότι φαίνεται, η επικράτηση της «μοδάτης» μεταπολιτικής, στις τοπικές κοινωνίες, είναι ίσως ισχυρότερη από…

Το κομματικό χρηματιστήριο

Από τη στήλη «Ελεύθερος σκοπευτής» της ΕφΣυν. «Τι σημαίνει για τα κόμματα ότι οι υποψήφιοι αρχηγοί τους που ζητούν την εκλογή τους από τον "λαό" έχουν ουσιαστικά τη δυνατότητα να εκλέξουν προηγουμένως αυτοί τον «λαό» που θα τους εκλέξει;
 Σημαίνει την αυτοκατάργησή τους. Σημαίνει τη μετατροπή τους σε πολιτικούς και ιδεολογικούς χυλούς που ετεροκαθορίζονται.»

Η ρατσιστική βία και τα πογκρόμ στην Χλώρακα και Λεμεσό: Μια θεώρηση της βίας και της αντιμετώπισης της

Η επιτόπια έρευνα μας καταδεικνύει ότι το πογκρόμ ήταν καλά σχεδιασμένο κι εκτελέστηκε βάσει σχεδίου, στοχευμένα ενάντια στους Σύριους που είναι πλήρως ενταγμένοι στην κοινωνία. Ποια μέτρα θα έπρεπε να είχαν να ληφθεί; Τι μέτρα μπορούν να ληφθούν σήμερα για την αποκλιμάκωση της έντασης; Τι θα γίνει με τη διασπορά ψευδών ή διογκωμένων/διαστρεβλωμένων ειδήσεων στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ που βάζουν λάδι στη φωτιά; Πως θα καταπολεμηθεί ο νεοφασισμός και ο ρατσισμός που φαίνεται να ενδυναμώνεται στις μέρες μας;

Από τα Τέμπη έως τον Έβρο και την Θεσσαλία, η κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος. Και μετά, τι;

Χρειάστηκαν λοιπόν μερικοί μόνο μήνες για να γίνει φανερό ότι η αστική τάξη, η κυβέρνησή της και ο νεοφιλελευθερισμός, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να διασφαλίσουν έστω και τους ελάχιστους όρους προστασίας, συντήρησης και αναπαραγωγής των υποτελών κοινωνικών τάξεων. Η ελλιπέστατη κυβερνητική διαχείριση των καταστροφών από τα Τέμπη έως τον Έβρο και την Θεσσαλία, έχει οξύνει την κρίση πολιτικής ηγεμονίας της αστικής τάξης και έχει αποδυναμώσει κατά πολύ την ηθική νομιμοποίηση του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που καθοδηγεί την κυβέρνηση. Και μετά, τι;

Η επιθυμία του εργαζόμενου

Η σύμβαση εργασίας αποτελεί πλέον ένα εξατομικευμένο συμβόλαιο μηδενικών ωρών όπου η ακύρωσή του από τον εργοδότη ενδέχεται να μην επιφέρει αποζημίωση. Η αντίσταση των εργαζομένων στη διαρκή επίθεση του κεφαλαίου είναι οι συλλογικές συμβάσεις, εκεί όπου θα δοθεί η μάχη για να εγγραφεί το μέγιστο των επιθυμιών των εργαζόμενων τάξεων.