πολιτική και θεωρητική παρέμβαση
Αλλά γιατί να μην αντισταθούν; Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ θα ανταποδώσει άγρια, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της αλαζονικής ΕΕ. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι πρόθυμοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια καθώς ο Νετανιάχου και οι εγκληματίες του υπουργικού του συμβουλίου σταδιακά εκδιώκουν ή σκοτώνουν τους περισσότερους από τους ανθρώπους τους.
Καθώς ετοιμαζόταν να κάνει τις δηλώσεις της, ηττημένη από τον Κασσελάκη η Έφη Αχτσιόγλου, σήκωσε την γροθιά της, όχι σαν μια φευγαλέα κίνηση, αλλά επίμονα, αλλά ήταν πολύ αργά. Προφανώς δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε εκείνη την στιγμή: το κόμμα της είχε πλέον χάσει επαφή με όλες τις κοινωνικές τάξεις πλην της ανώτερης, προοδευτικής μικροαστικής τάξης.
Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση πλησιάζουν. Δυστυχώς, από ότι φαίνεται, η επικράτηση της «μοδάτης» μεταπολιτικής, στις τοπικές κοινωνίες, είναι ίσως ισχυρότερη από…
Από τη στήλη «Ελεύθερος σκοπευτής» της ΕφΣυν. «Τι σημαίνει για τα κόμματα ότι οι υποψήφιοι αρχηγοί τους που ζητούν την εκλογή τους από τον "λαό" έχουν ουσιαστικά τη δυνατότητα να εκλέξουν προηγουμένως αυτοί τον «λαό» που θα τους εκλέξει; Σημαίνει την αυτοκατάργησή τους. Σημαίνει τη μετατροπή τους σε πολιτικούς και ιδεολογικούς χυλούς που ετεροκαθορίζονται.»
Η επιτόπια έρευνα μας καταδεικνύει ότι το πογκρόμ ήταν καλά σχεδιασμένο κι εκτελέστηκε βάσει σχεδίου, στοχευμένα ενάντια στους Σύριους που είναι πλήρως ενταγμένοι στην κοινωνία. Ποια μέτρα θα έπρεπε να είχαν να ληφθεί; Τι μέτρα μπορούν να ληφθούν σήμερα για την αποκλιμάκωση της έντασης; Τι θα γίνει με τη διασπορά ψευδών ή διογκωμένων/διαστρεβλωμένων ειδήσεων στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ που βάζουν λάδι στη φωτιά; Πως θα καταπολεμηθεί ο νεοφασισμός και ο ρατσισμός που φαίνεται να ενδυναμώνεται στις μέρες μας;
Χρειάστηκαν λοιπόν μερικοί μόνο μήνες για να γίνει φανερό ότι η αστική τάξη, η κυβέρνησή της και ο νεοφιλελευθερισμός, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να διασφαλίσουν έστω και τους ελάχιστους όρους προστασίας, συντήρησης και αναπαραγωγής των υποτελών κοινωνικών τάξεων. Η ελλιπέστατη κυβερνητική διαχείριση των καταστροφών από τα Τέμπη έως τον Έβρο και την Θεσσαλία, έχει οξύνει την κρίση πολιτικής ηγεμονίας της αστικής τάξης και έχει αποδυναμώσει κατά πολύ την ηθική νομιμοποίηση του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που καθοδηγεί την κυβέρνηση. Και μετά, τι;
Η σύμβαση εργασίας αποτελεί πλέον ένα εξατομικευμένο συμβόλαιο μηδενικών ωρών όπου η ακύρωσή του από τον εργοδότη ενδέχεται να μην επιφέρει αποζημίωση. Η αντίσταση των εργαζομένων στη διαρκή επίθεση του κεφαλαίου είναι οι συλλογικές συμβάσεις, εκεί όπου θα δοθεί η μάχη για να εγγραφεί το μέγιστο των επιθυμιών των εργαζόμενων τάξεων.
Μπορούμε να διαμορφώσουμε πολιτικό πρόγραμμα, πολιτικό σχέδιο με ηγεμονικές αξιώσεις; Δηλαδή σχέδιο στο οποίο οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις να αναγνωρίζουν το συμφέρον τους…
Όταν συμβαίνει το έγκλημα των Τεμπών και σύμπασα η Αριστερά (εξαιρουμένων των μικρών δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς) δεν θέτει καν ζήτημα επανακρατικοποίησης του σιδηρόδρομου, σε συνθήκες μάλιστα που οι μετρήσεις της κοινής γνώμης λένε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις χάνουν την πλειοψηφική τους υποστήριξη, τότε αποδέχεται την πλήρη πολιτική και ιδεολογική της ήττα από τον νεοφιλελευθερισμό και την αστική τάξη. Μην απορεί λοιπόν όταν ο αντίπαλος, που ξέρει πολύ καλύτερα να εκτιμά τη σημασία των ιδιωτικοποιήσεων, διακηρύσσει δημόσια τις προθέσεις του να τις «κλειδώσει» με συνταγματικές προβλέψεις στο πλαίσιο της συνταγματικής μεταρρύθμισης που οραματίζεται...
Ο ναζισμός και ο νεοφιλελευθερισμός έχουν ένα κοινό υπόβαθρο, που είναι ο κοινωνικός δαρβινισμός, είναι η πίστη ότι οι αδύναμοι περισσεύουν από τον κόσμο αυτόν. Ο ιστορικός ναζισμός το επιχείρησε με τους πιο βάρβαρους και κραυγαλέους τρόπους, ενώ ο νεοφιλελευθερισμός κρατάει τα προσχήματα και κάνει τη δουλειά με πιο βελούδινο τρόπο και με κάποια διακριτικότητα.