Ανάλογα με τη γλώσσα, commune σημαίνει

• Κοινή: αγωνία, προσπάθεια, αντίληψη για τους κινδύνους της στιγμής και τις δυνατότητες της εποχής – κοινή παρέμβαση, θεωρητική και πολιτική.

• Κοινότητα: ιδεών, αναφορών, κοινωνικών συμφερόντων. Κοινότητα δεν θα πει υποχρεωτική ταύτιση, ομοιομορφία, απόκρυψη διαφορών – ούτε όμως αποθέωση της Διαφοράς, παράλληλοι μονόλογοι, ασύμπτωτες τροχιές ατομικών απόψεων ή συλλογικών δρομολογίων.

• Κομμούνα (Παρισινή): Η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση. Για την ήττα της εργάστηκαν από κοινού εχθρικά κράτη, παραμερίζοντας τον αιματηρό μεταξύ τους πόλεμο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν μαζί τον εσωτερικό εχθρό. Η ήττα της Κομμούνας –αυτής της «εφόδου ενάντια στον ουρανό», όπως την περιέγραφε ο Μαρξ–, εκτός από αιματηρό απολογισμό, είχε συνέπειες στη θεωρία και στην πολιτική: υποχρέωσε τους συγγραφείς του Μανιφέστου σε μια διόρθωση που θα ξεχνιόταν πολλές φορές από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές του, όχι χωρίς κόστος: «Η εργατική τάξη δεν μπορεί απλώς να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς». Είτε στη θεωρία είτε στην πολιτική, 150 χρόνια τώρα η «διόρθωση» αυτή δεν έπαψε να ενώνει και να χωρίζει πολιτικούς δρόμους, υπαγορεύοντας τις αντίστοιχες θεωρητικές επιλογές.

Φτιάξαμε το Commune τις μέρες που κηρύσσονταν ή απειλούνταν «πόλεμοι»: Στην αρχή απέναντι σε «ασύμμετρη απειλή στα σύνορα»˙ έπειτα ενάντια «σε έναν αόρατο εχθρό»˙ αργότερα για να αντιμετωπιστούν «προκλήσεις» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ανάμεσα σε τόσα πολεμικά ανακοινωθέντα, βαρυσήμαντα διαγγέλματα, πρόβες πολέμου και πολεμικές ενημερώσεις «ειδικών», συμφωνήσαμε ότι χρειάζεται να οργανώσουμε επειγόντως θέσεις άμυνας. Όχι μόνο για να μην πολεμά μόνο η μία πλευρά. Αλλά και για να ελπίζουμε βάσιμα, παρά τις χαμένες μάχες, ότι δεν κρίθηκε ακόμα ο πόλεμος.
Ξέροντας πως, ευτυχώς, δεν πολεμά μόνο του, το Commune επιδιώκει να συμβάλει σε όλα τα πεδία όπου θα κριθεί η έκβαση του πολέμου: με παρεμβάσεις για τις άμεσες «μάχες» της συγκυρίας· επεξεργασίες για το πρόγραμμα και τη στρατηγική· συμβολές στους «πολέμους της μνήμης» και αντίστοιχη εγρήγορση στο πεδίο της θεωρίας.

Στην πρώτη έκδοση του Commune γράφουν οι (αλφαβητικά): Χρήστος Βαλλιάνος, Γιώργος Γαλανής, Ηλίας Ιωακείμογλου, Αποστόλης Καψάλης, Πάνος Κοσμάς, Τάσος Κωστόπουλος, Χρήστος Λάσκος, Αχιλλέας Μαντές, Δημοσθένης Παπαδάτος, Νίκος Σκοπλάκης, Δώρα Σταθοπούλου, Πέτρος Σταύρου, Σταύρος Τομπάζος