Η επιθυμία του εργαζόμενου

<strong>Η επιθυμία του εργαζόμενου</strong>

Μετά από 30 χρόνια συνεχούς απορρύθμισης της εργασίας, ελαστικοποιείται ο χρόνος εργασίας, κυριαρχούν οι ευέλικτες μορφές εργασίας, εκτινάσσεται η ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία, κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις. Η σύμβαση εργασίας αποτελεί πλέον ένα εξατομικευμένο συμβόλαιο μηδενικών ωρών όπου η ακύρωσή του από τον εργοδότη ενδέχεται να μην επιφέρει αποζημίωση. 
Η αντίσταση των εργαζομένων στη διαρκή επίθεση του κεφαλαίου είναι οι συλλογικές συμβάσεις, εκεί όπου θα δοθεί η μάχη για να εγγραφεί το μέγιστο των επιθυμιών των εργαζόμενων τάξεων.

Ο υπουργός εργασίας, Άδωνις Γεωργιάδης, εμφανίζεται, συχνά τις τελευταίες μέρες, στα τηλεοπτικά κανάλια εξαγγέλλοντας την επιθυμία του εργαζόμενου, η οποία είναι, σύμφωνα με το υπουργό, να εργάζεται έως τα 74 έτη του, εφόσον δεν έχει συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα για την συνταξιοδότησή του. Επίσης, επιθυμία του εργαζόμενου είναι να δουλεύει για πολλούς εργοδότες ταυτοχρόνως, έως και 16 ώρες ημερησίως! Αφορμή για την σπουδή του υπουργού εργασίας να μας πείσει για τις επιθυμίες των εργαζομένων, είναι η ενσωμάτωση της οδηγίας 2019/1152 της ΕΕ, η οποία αναφέρεται στους διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας, και την οποία η Ελλάδα υποχρεούται να εισαγάγει στο εργατικό της δίκαιο. 

Εν αντιθέσει με τις αφηγήσεις του Αδώνιδος σχετικά με τις επιθυμίες του εργαζόμενου και της εργαζόμενης, η οδηγία αναφέρει ρητά, ήδη από τις πρώτες γραμμές της, ότι πρέπει να διασφαλίζεται η αναγκαία ευελιξία για τους εργοδότες ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται γρήγορα στις μεταβολές της οικονομικής συγκυρίας, και στη συνέχεια αναφέρει ότι οι νέες μορφές απασχόλησης διαφέρουν σημαντικά από τις παραδοσιακές σχέσεις εργασίας όσον αφορά την προβλεψιμότητα. Πρόκειται δηλαδή για οδηγία που κινείται στο πλαίσιο του περίφημου flexicurity, της ευελιξίας με ασφάλεια. Ουσιαστικά αφορά στον συνδυασμό ακραίας ευελιξίας των χρονικών ορίων, των αμοιβών και των συνθηκών εργασίας με την ελάχιστη προστασία. 

Η προσαρμοστικότητα του εργαζόμενου και της εργαζόμενης απαιτεί δοκιμαστική περίοδο έως και έξι μηνών, εκτός εάν η φύση της εργασίας απαιτεί μεγαλύτερη -αζημίως όπως ανέφερε ο υπουργός εργασίας- τουτέστιν χωρίς αποζημίωση της απόλυσης. Περαιτέρω, απαιτεί την εργασία σε πολλαπλούς εργοδότες καθώς και συμβάσεις εργασίας χωρίς προβλέψιμο χρόνο εργασίας. Στις συμβάσεις κατά παραγγελία, συμβάσεις όπως αυτές των μηδενικών ωρών, ελάχιστη υποχρέωση του εργοδότη είναι η ελάχιστη προβλεψιμότητα της εργασίας, η οποία συνίσταται ουσιαστικά στην ενημέρωση των εργαζομένων για την επιθυμία και ταυτόχρονα απόφαση του εργοδότη να τους αναθέσει εργασία. Οι εργαζόμενοι/ες οφείλουν δηλαδή να είναι σε διαρκή ετοιμότητα και υπό την εξουσία των επιθυμιών των εργοδοτών. Το απρόβλεπτο της οικονομικής συγκυρίας απαιτεί διαρκή προσαρμοστικότητα των εργαζομένων, και μοναδικό δικαίωμα του εργαζόμενου είναι η έγγραφη γνωστοποίηση των επιθυμιών των πολλαπλών εργοδοτών τους. 

Η προστασία των εργαζομένων ως ευχή

Ωστόσο, στο άρθρο 20 της οδηγίας, με τίτλο Απαγόρευση της υποβάθμισης και ευνοϊκότερες διατάξεις, ρητά αναφέρεται ότι «Η παρούσα οδηγία δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία για την υποβάθμιση του γενικού επιπέδου της προστασίας που ήδη παρέχεται στους εργαζομένους εντός των κρατών μελών». Άλλωστε για όλες αυτές τις νέες μορφές συμβάσεων -κατά παραγγελία, μηδενικών ωρών- η φράση, όπου επιτρέπεται, επαναλαμβάνεται. Κι αυτό γιατί δεν έχει εκχωρηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αρμοδιότητα της παρέμβασης της στους ουσιώδεις όρους εργασίας που περιέχουν τα εθνικά εργατικά δίκαια, όπως θέλει να μας πείσει η εγχώρια αστική τάξη. Το νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμη σε διαβούλευση, και το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξουν, πέραν των διατάξεων της οδηγίας, και οι περίφημες άλλες διατάξεις, κατά την προσφιλή νομοθετική διαδικασία των κυβερνώντων. Το σίγουρο είναι ότι στο νομοσχέδιο θα εγγράφεται η επιθυμία της εγχώριας αστικής τάξης για υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. 

Στις συλλογικές συμβάσεις θα δοθεί η μάχη

Μετά από 30 χρόνια συνεχούς απορρύθμισης της εργασίας, ελαστικοποιείται ο χρόνος εργασίας, κυριαρχούν οι ευέλικτες μορφές εργασίας, εκτινάσσεται η ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία, κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις. Η σύμβαση εργασίας αποτελεί πλέον ένα εξατομικευμένο συμβόλαιο εμπορικής ανταλλαγής μεταξύ των δύο μερών, μόνο που η ακύρωση, από τον εργοδότη, αυτού του συμβολαίου των μηδενικών ωρών, ενδέχεται να μην επιφέρει αποζημίωση. Σε αυτό το εργασιακό τοπίο, το κράτος και η εργοδοσία ορίζουν, εξουσιάζουν και νομοθετούν και την επιθυμία των εργαζομένων.
Το μόνο που θα εγγράφεται στις συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι η επιθυμία των εργοδοτών, ο μόνος περιορισμός στην ελευθερία του εργοδότη είναι η γνωστοποίηση των επιθυμιών του στον/στην εργαζόμενο/η. Η αντίσταση των εργαζομένων στη διαρκή επίθεση του κεφαλαίου είναι οι συλλογικές συμβάσεις, εκεί όπου θα δοθεί η μάχη για να εγγραφεί το μέγιστο των επιθυμιών των εργαζόμενων τάξεων.

 

του Κώστα Γρηγοριάδη από την efsyn https://www.efsyn.gr/gallery/400114_skitso-tis-efsyn-kgrigoriadis-07082023

Για τα πιο πρόσφατα άρθρα της Δώρας Σταθοπούλου επιλέξτε τον σύνδεσμο +posts κατωτέρω. 
+ posts