Ο πόλεμος, η Αριστερά και το «DNA της Βάρκιζας»
Αναδημοσίευση από το «Πριν» 23-25 Δεκεμβρίου 2022 Αν, όπως έχει εύστοχα ειπωθεί, «οικολογία χωρίς ταξική πάλη, είναι κηπουρική», τότε, κατ’ αναλογία, λόγος περί…
Αναδημοσίευση από το «Πριν» 23-25 Δεκεμβρίου 2022 Αν, όπως έχει εύστοχα ειπωθεί, «οικολογία χωρίς ταξική πάλη, είναι κηπουρική», τότε, κατ’ αναλογία, λόγος περί…
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και η καπιταλιστική παλινόρθωση οδήγησε στην περιθωριοποίηση της μαρξιστικής σκέψης και, κυρίως, υπονόμευσε την επίδρασή της…
Παρά τη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την έλλειψη ποδοσφαιρικής παράδοσης, την πολύ μικρή έκτασή του και τις εξαντλητικές θερμοκρασίες που ανάγκασαν τη διοργάνωση σε μια πρωτοφανή μεταφορά κατά τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο, πώς έγινε να επιλεγεί το Κατάρ για να φιλοξενήσει το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Μέση Ανατολή; Ένα πλέγμα εμπορικών δοσοληψιών και διαφθοράς, αντάξιο μιας μη μυθοπλαστικής ιστορίας, το κατέστησε εφικτό.
Και τώρα έρχεται μια νέα μαζική υποβάθμιση όχι επειδή υπάρχει πληθωρισμός, αλλά επειδή, συνειδητά, δεν υπάρχουν κρατικές πολιτικές αντιστάθμισης των απωλειών.
Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση της ΝΔ εξέδωσε την Navtex για να ξεκινήσουν οι «έρευνες στα θαλάσσια «οικόπεδα» δυτικά της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Ταυτόχρονα, και ενώ η κυβέρνηση ζέχνει από την δυσωδία του παρκαρατικού κυκλώματος παρακολουθήσεων, Υπουργοί της, στελέχη της, αλλά και γνωστοί πλασιέ «ενεργειακών λύσεων», περιοδεύουν σε εκδηλώσεις και κάνουν δηλώσεις επικού τύπου για «το πετρέλαιο που θα ρέει», «τα λεφτά που θα έρθουν με την σέσουλα» και την χώρα που θα γίνει «πολύ δυνατός γεωπολιτικός παίχτης».
Το κέρδος, μια επιθυμία χωρίς κορεσμό Η άνοδος των επιτοκίων που ήδη εκκίνησε, και η οποία προβλέπεται να συνεχιστεί κατά τα επόμενα έτη,…
Μέσα σε δέκα ημέρες, στις 9 Νοεμβρίου με τις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις και στις 17 Νοεμβρίου με τη μεγάλη διαδήλωση για την 49η…
Δεν το ισχυριζόμαστε εμείς, το τεκμηριώνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία: στη 10ετία 2012-2021 η Ελλάδα παρακμάζει διαρκώς, οικονομικά και κοινωνικά.
Αυτή είναι η ιστορία κάποιου που πέφτει από την κορυφή ενός κτιρίου πενήντα ορόφων. Καθώς πέφτει, ο άνδρας επαναλαμβάνει για να καθησυχάσει τον εαυτό του: μέχρι εδώ όλα πηγαίνουν καλά, μέχρι εδώ όλα πηγαίνουν καλά. Το σημαντικό όμως δεν είναι η πτώση, αλλά η πρόσκρουση. Mathieu Kassovitz, Το μίσος (1995)