πολιτική και θεωρητική παρέμβαση
Υπάρχουν μόνο δύο στρατόπεδα. Από τη μια το κεφάλαιο και η νεοναζιστική συμμαχία και από την άλλη η εργασία με τα κινήματα βάσης, τα συνδικάτα και το Λαϊκό Μέτωπό της. Σε αυτή την αντιπαράθεση δεν υπάρχουν «ναι μεν αλλά…». Υπάρχουν μόνο δύο στρατόπεδα.
Οι ίδιοι άνθρωποι που από το 2028 θα αυξήσουν το όριο συνταξιοδότησης κατά ένα έτος επικαλούμενοι την επιδείνωση της αναλογίας μεταξύ αριθμού εργαζομένων και αριθμού συνταξιούχων κ.λπ. κ.λπ., που κάποια στιγμή θα εμφανίσουν μειωμένης αξιοπιστίας αναλογιστικές μελέτες για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων σε βάθος δεκαετιών, δεν θα μπουν στον κόπο να δημοσιοποιήσουν έναν πολύ απλό και πλήρως αξιόπιστο υπολογισμό: πόσο χάνουν τα ασφαλιστικά ταμεία κάθε χρόνο και σε βάθος χρόνου από τη σημερινή περικοπή των ασφαλιστικών εισφορών.
Ο κατώτατος μισθός έχει στρατηγική σημασία για τον σχηματισμό των μισθών των υπολοίπων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (πλην των ανώτατων και ανώτερων στελεχών). Αυτό, μάλιστα δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, διότι οι μεταβολές στους μισθούς του δημοσίου, επηρεάζουν και επηρεάζονται από τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Επειδή όμως αυτοί οι τελευταίοι εξαρτώνται από τον κατώτατο μισθό, αυτός αποκτά κεντρικό ρόλο στον καθορισμό ολόκληρου του μισθολογικού φάσματος στο σύνολο της οικονομίας.
Ας δούμε με ποιο τρόπο το ευρώ μάς πνίγει, όχι όλους βέβαια, αλλά τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας: Ας δούμε, δηλαδή, πώς λειτουργεί η ελληνική οικονομία χάρη και εξαιτίας του ευρώ.
Στην σημερινή συγκυρία αδυσώπητου ταξικού πολέμου που διεξάγουν οι αστικές τάξεις της Ευρώπης εναντίον μας, δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής, βρισκόμαστε σε κατάσταση περικύκλωσης: αυτή, λοιπόν, είναι η στιγμή κατά την οποία οι μεγάλες διεκδικήσεις του κομμουνιστικού κινήματος καθίστανται ευθύς αμέσως επίκαιρες. Αυτή είναι η ώρα να θέσουμε το ζήτημα των παραγωγικών σχέσεων, δηλαδή το ζήτημα πώς παράγουμε, γιατί και για ποιον, το ερώτημα γιατί αυτές οι σχέσεις παραγωγής και όχι άλλες, γιατί η ιδιωτική ιδιοκτησία και όχι άλλη, και πρέπει να θέσουμε αυτές τις ερωτήσεις τώρα, επειγόντως, επειδή το σχήμα των πραγμάτων που έρχονται εξαρτάται από τις απαντήσεις, και επειδή έχουμε πλησιάσει επικίνδυνα στην κρίσιμη διχάλα που χωρίζει τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό από τον δρόμο προς την βαρβαρότητα και την οικολογική καταστροφή.
Η σχέση Ιράν-Ισραήλ είναι μια σχέση στην οποία και οι δύο πλευρές έχουν σταθερή αντίληψη των άγραφων “κανόνων του παιχνιδιού”.
Το 2008 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για την ελληνική οικονομία. Ο όγκος της παραγωγής (ΑΕΠ) ήταν κατά 23% υψηλότερος από ό,τι το…
Η Κυπριακή Κυβέρνηση, αορίστως και χωρίς ρητή αναφορά σε οποιαδήποτε νομική βάση, επικαλείται την «έκτακτη κατάσταση λόγω αιφνιδίων ροών» από τη Συρία για…
Η μάζα όσων ανέργων δεν έχουν την ευκαιρία να εργαστούν ακόμη και όταν το παραγωγικό σύστημα απασχολείται πλήρως, ανέρχεται στην Ελλάδα σε 400 χιλιάδες άτομα. Από αυτούς, τα 2/3 είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί σε πορεία προς τον περιττό πληθυσμό. Από την ανεργία στη μακροχρόνια ανεργία και από εκεί στον περιττό πληθυσμό και τη φτώχεια, ο δρόμος είναι τόσο πιο πλατύς όσο ταχύτερα το παραγωγικό σύστημα συρρικνώνεται και αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 και μετά. Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η δεξαμενή του περιττού πληθυσμού, περιττού για την κεφαλαιοκρατική οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία στον βαθμό που αυτή οργανώνεται με βάση τις αξίες του αστικού πολιτισμού.
Tα πιο ξεφτισμένα φαντάσματα της σοσιαλδημοκρατίας, ενός παραγωγικού και όχι «παρασιτικού» καπιταλισμού, εντός της ιμπεριαλιστικής ΕΕ που θα ικανοποιεί εργοδότες και εργαζόμενους ταυτοχρόνως, επανέρχονται, και μάλιστα με τις αξιώσεις «αριστερής πολιτικής» και «ριζοσπαστικής αριστεράς».