πολιτική και θεωρητική παρέμβαση
Αυτοί οι διαδηλωτές του Γενάρη 2023 , τόσο πολυάριθμοι που πάσχισαν μέχρι να βγουν από την πλατεία Ρεπουμπλίκ, με έκαναν να σκεφτώ, για μια ακόμα φορά τους στίχους του Ελυάρ: «Ήταν μόλις λίγοι / Σε όλη τη γη / Ο καθένας νόμιζε ότι ήταν μόνος του / Ξαφνικά, έγιναν ένα πλήθος».
Χρειάζεται, πέραν από την επιδίωξη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπανδίας, μια ριζοσπαστική οικονομική, κοινωνική και οικολογική πολιτική που να αμφισβητεί το κυπριακό μοντέλο ανάπτυξης, που βασίζεται στην ιδιοποίηση του κοινού αγαθού (παραλίες, δασικές εκτάσεις, βουνά κ.λπ.) από ιδιωτικά συμφέροντα και τη μεθοδική καταστροφή της φύσης. Εν ολίγοις, χρειάζεται μια πολιτική ταξικής μονομέρειας. Μια τέτοια πολιτική μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει και σε εκλογικές επιτυχίες.
To κούρεμα εκείνων των τραπεζικών δανείων με εμπράγματη εγγύηση της πρώτης κατοικίας που αποδεδειγμένα δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν από τους δανειολήπτες τους, δεν είναι μόνο πρακτικά εφικτό. Είναι και πολιτικά δίκαιο, διότι οι σημερινοί κάτοχοι των κόκκινων δανείων είναι, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Έχουμε υποστηρίξει αλλού,1 πως οι κεντρικές τράπεζες είναι οι κεντρικοί σχεδιαστές των καπιταλιστικών οικονομιών. Αυτό σημαίνει πως οι καπιταλιστικές οικονομίες δεν είναι απλά…
Για ποιο λόγο οι δυνάμεις της Αριστεράς απλώς αμύνονται στις ιδεολογικές επιθέσεις της Δεξιάς; Για ποιο λόγο δεν αναλαμβάνουν επιθετικές ενέργειες υψηλής συμβολικής, δηλαδή ιδεολογικής αξίας, όπως κάνει η Δεξιά; Για ποιο λόγο, δηλαδή, δεν παράγει το δικό μας ιδεολογικό τσιμέντο που θα γεμίσει τους αρμούς των δικών μας κοινωνικών δυνάμεων, του λαού της Αριστεράς;
Στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, μια σειρά παγίδων πειθάρχησης της μισθωτής εργασίας συγκροτούν, όλες μαζί, έναν ενιαίο μηχανισμό ανελευθερίας και υποταγής που αποτελείται από…
H θεωρητική προσέγγιση του κρατικού καπιταλισμού θα πρέπει να εμπλουτιστεί περαιτέρω με την επισήμανση ότι η μορφή του σοβιετικού κρατικού καπιταλισμού εισάγει κάποιες σημαντικές τροποποιήσεις, που αγγίζουν τον πυρήνα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής όπως αυτός εμφανίστηκε ιστορικά. Οι τροποποιήσεις αυτές αναφέρονται: α) στον ρόλο του χρήματος, β) στις μορφές ανταγωνισμού μεταξύ των ατομικών κεφαλαίων, γ) στη σχεδόν πλήρη απουσία του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Από την Βαστίλλη και τις επαναστάσεις του 19ου αιώνα έως την Κομμούνα στο Παρίσι, από το ρώσικο 1905 έως την επανάσταση του 1917, από τον Ισπανικό εμφύλιο έως το Μάη του 1968, και από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008 έως το δημοψήφισμα του 2015, η πολιτική παράδοσή μας βοά: στην παρούσα ιστορική συγκυρία της γενικής κρίσης του καπιταλισμού και του παροξυσμού της επιθετικότητας της αστικής τάξης, τίποτα δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε στο εξής χωρίς στιβαρή πολιτική οργάνωση των υποτελών κοινωνικών τάξεων εκτός από ξεσπάσματα που δεν αφήνουν υποδοχή για να πιαστούν τα επόμενα.
Όλες οι κρίσεις συμπυκνώνονται σε μία, κι ο χρόνος στον οποίο θα κριθούν οι απαντήσεις συμπυκνώνεται στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα των επόμενων δύο δεκαετιών…
