Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν σηματοδοτούν συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας
Οι ισχυρισμοί ότι κατά την τελευταία τετραετία, από τις εκλογές του 2019 έως τις εκλογές του 2023, πραγματοποιήθηκε συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας,…
Το ΚΚΕ, οι επανακρατικοποιήσεις, η μεταβατική στρατηγική, οι «αυταπάτες»
Υπομονή, εκπαίδευση στην ήττα και συσπείρωση γύρω από το κόμμα, μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες της επαναστατικής κατάστασης.
Από ποιον κινδυνεύουν οι καταθέσεις; Ο πληθωρισμός, οι τράπεζες, το «Δήμητρα» και ο Μητσοτάκης
Γιατί η Αριστερά, ενώ αποκαλύπτεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η συστημική παγίδα και ανικανότητα να εγγυηθούν την πραγματική αξία των καταθέσεων, δεν το αξιοποιεί για να διαφωτίσει και τον κόσμο τι και γιατί συμβαίνει; Και δυστυχώς, η απάντηση μόνο θλίψη προκαλεί. Η μαζική-ρεφορμιστική Αριστερά δεν μιλάει για αυτά για έναν βασικό λόγο: γιατί δεν θέλει να θίξει τις νομισματικές «συντεταγμένες ασφαλείας» του συστήματος, να ενοχλήσει τα μεγάλα αφεντικά του χρήματος (τράπεζες, που είναι το πετράδι του στέμματος της αστικής τάξης), να ασκήσει ταξική πολιτική.
Η ΝΔ, το «Δήμητρα» και η Μαχόμενη Αριστερά
Το μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι απλώς οιονεί κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά και πρόγραμμα των αγωνιστικών διεκδικήσεων στο σήμερα: η κρατικοποίηση των σιδηρόδρομων με διαδικασίες ελέγχου από εργαζόμενους και κοινωνία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η συγκυρία «των Τεμπών» και η επανεμφάνιση των ριζοσπαστικών απαιτήσεων
Kυοφορείται μια έντονη ανάγκη για συλλογική κίνηση των μαζών προς ένα νέο σοσιαλιστικό και οικολογικό πεπρωμένο, όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται αυτό. Καίτοι αυτή η κίνηση φαντάζει χωρίς νόημα, αφού προς το παρόν γίνεται χωρίς πολιτικό φορέα και εκφραστή, παρ’ όλα αυτά δημιουργεί βάσιμες ελπίδες για αιφνίδιους μετασχηματισμούς του κράτους του κόσμου που μας περιβάλλει.
Έλα, δούλεψε, φύγε. Ο νέος κώδικας μετανάστευσης για τις εποχικές ανάγκες της αγοράς εργασίας
Η αγορά εργασίας, παρά την υψηλή ανεργία, απέτυχε να εξασφαλίσει διαθέσιμη εργατική δύναμη και να την κατανείμει στους κλάδους εργασίας. Αυτό συνέβη, γιατί οι εργαζόμενοι/ες, δικαίως, αρνούνται να επιστρέψουν σε κλάδους στους οποίους οι όροι και οι συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των αμοιβών, είναι υποβαθμισμένοι και δεν εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Μέρος αυτών των εργαζομένων, ημεδαπών και αλλοδαπών, αναζητεί καλύτερους όρους εργασίας σε άλλες εθνικές αγορές.
Γιατί η Αριστερά δεν προτάσσει το αίτημα για κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων χωρίς αποζημίωση;
Από τη μια, την κυβέρνηση και τη Δεξιά (οι ακροκεντρώοι, φρονίμως ποιούντες, σιωπούν), “αντικρατικός” λόγος περί του κράτους που πρέπει να αλλάξει…
Η ιδιωτική ιδιοκτησία, η Αριστερά, ο σιδηρόδρομος
Ως απάντηση στην διαδικασία επέκτασης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας επί κοινών και δημόσιων αγαθών, διαδικασία που αναπτύσσεται τώρα αλματωδώς, θα έπρεπε να ήταν προφανές ότι η απάντηση της Αριστεράς οφείλει να είναι η διεκδίκηση της επέκτασης της σφαίρας των δημόσιων αγαθών και των κοινών αγαθών, εδώ και τώρα, όχι σε κάποιο σοσιαλιστικό υπερπέραν. Αυτά ισχύουν και για τον σιδηρόδρομο, το μετρό, τα λεωφορεία: η μεταφορά με αυτά είναι δημόσιο αγαθό.
Το «κίνημα των Τεμπών» και η Αριστερά: ο πολιτικός «κύκλος» του 2015 τελειώνει, τα διδάγματα απ’ αυτόν εκκρεμούν…
Η “κινηματική κατάθλιψη” είναι παρελθόν: Οι κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου (των εκπαιδευτικών, των καλλιτεχνών κ.λπ.), ιδιαίτερα όμως η μαζική κινηματική αφύπνιση ύστερα από το δυστύχημα των Τεμπών, είναι σημαντικές αποχρώσες ενδείξεις και θέτουν με έμφαση την απαίτηση για μια άλλη “κινηματική συμπεριφορά” των δυνάμεων της Αριστεράς.
Η τρέχουσα τραπεζική κρίση. Η πολιτική οικονομία μιας “φούσκας”, Μέρος 2.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι εργαζόμενοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν μειωμένα εισοδήματα λόγω των νέων υψηλών τιμών και των μηδαμινών αυξήσεων στους μισθούς, μεγαλύτερες υποχρεώσεις λόγω των νέων υψηλών επιτοκίων, νέες επισφάλειες στην αγορά εργασίας και την περαιτέρω απαξίωση των κοινωνικών δομών και προγραμμάτων. Στη χειρότερη περίπτωση, θα κληθούμε πάλι να στηρίξουμε το τραπεζικό σύστημα, χαρίζοντας για άλλη μια φορά τα κέρδη και φορτώνοντας στην πλάτη μας τις ζημίες.