Η ανάδυση του μεταφασιστικού ρεύματος στην Ελλάδα

Τα τελευταία 15 χρόνια συγκροτήθηκε στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, ένα ακροδεξιό πολιτικό ρεύμα νέου τύπου. Οι απαρχές της συγκρότησής του εντοπίζονται στη σύγκλιση υφιστάμενων ακροδεξιών μορφωμάτων και μερίδας της πατριωτικής αριστεράς.

Η κρίση πολιτικής ηγεμονίας και o νεοφασιστικός κίνδυνος στην Γαλλία

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, στον χώρο της αριστεράς τείνουν να διαμορφωθούν δύο πολιτικές γραμμές. Από τη μια η Ανυπόταχτη Γαλλία και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά με πολιτικό προσανατολισμό τη ρήξη με το σύστημα διεισδύοντας πιο πολύ στα εργατικά στρώματα και συνοικίες, ελπίζοντας να αποκομίσουν και εκλογικό όφελος από την αποχή, και από την άλλη όλες οι άλλες συνιστώσες της Ενωμένης Αριστεράς που με ένα ήπιο και συναινετικό λόγο ελπίζουν να αποκομίσουν εκλογικό όφελος προσελκύοντας το κέντρο. Αυτές οι συνιστώσες δεν καταλάβαν ακόμη ότι η εποχή της συναίνεσης πέρασε ανεπιστρεπτί.

Ο «μαξιλαροπόλεμος» στον ΣΥΡΙΖΑ

Στο τέλος, ο Κασσελάκης και ο Τσίπρας εγκλώβισαν τον Τσακαλώτο στη θέση του υπερασπιστή της... μνημονιακής τιμής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και άραξαν, χωρίς τα αριστερά «βαρίδια» πλέον και τραγουδώντας αντιμνημονιακά άσματα, στο πολιτικό καφενείο του κέντρου.

«Αντιμνημονιακός» Κασσελάκης vs μνημονιακού Τσακαλώτου! Το μνημονιακό όριο Συριζικής σοσιαλδημοκρατίας

«Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με Τσακαλώτους και Κατρούγκαλους ήταν μνημονιακή. Αυτή η εποχή έχει λήξει», δήλωσε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ…

Κασσελάκης όπως Τσίπρας. Πώς ο Κασσελάκης ολοκληρώνει την «επιθετική εξαγορά» του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Κασσελάκης, ένας αστός που ήρθε απ’ έξω για να ολοκληρώσει, με μεθόδους «επιθετικής εξαγοράς» όπως εύστοχα έχει λεχθεί, την άμεση μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στο φιλελεύθερο αστικό κέντρο, δεν είχε κανέναν λόγο να αποδεχτεί έναν εσωκομματικό μηχανισμό «χρονοκαθυστέρησης», ορφανεμένο μάλιστα από κάθε αντίκρισμα στην κοινωνία. Με την ωμή πράξη του πραξικοπήματος στην ΚΕ έδειξε την πόρτα της εξόδου και στους πλέον μετριοπαθείς εκπροσώπους του αριστερού προφίλ.

5 μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Από τις βουλευτικές μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Η εκλογική επιτυχία των ενωτικών δημοτικών σχημάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δείχνει τις δυνατότητες. Ταυτόχρονα όμως, θα ήταν αυταπάτη να πιστέψουμε ότι αυτές οι δυνατότητες θα παραμένουν επ’ αόριστον: Ισχύει κι εδώ το «Χθες ήταν νωρίς, αύριο ίσως είναι αργά». Τώρα υπάρχει ο συνδυασμός παραγόντων που καθιστά τη συγκυρία ευκαιρία – σύντομα, δεν ξέρουμε πόσο, η ευκαιρία θα πάψει να υπάρχει.

Το Παλαιστινιακό ως «σημείο καμπής» για την αμερικανική ηγεμονία

Ο Economist κατταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν ο Μπάιντεν «καταφέρει να διαχειριστεί την κρίση γύρω από τη Γάζα, αυτό θα είναι καλό για την Αμερική, καλό για τη Μέση Ανατολή και καλό για τον κόσμο». Έχουμε μια παραλλαγή στον 21ον αιώνα του κλασικού σχήματος: «ότι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς, είναι καλό για τις ΗΠΑ», κι ότι είναι καλό για τις ΗΠΑ είναι καλό για το κόσμο κι ας σφάζονται οι λαοί.

O Κλαούζεβιτς στην Παλαιστίνη

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα είναι να οργανώνουμε και να υλοποιούμε πολιτικές ενέργειες με διεκδικήσεις και απαιτήσεις που θα έχουν ως αποδέκτη το ελληνικό κράτος για καμμία στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί μαζικά.