πολιτική και θεωρητική παρέμβαση
Το μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι απλώς οιονεί κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά και πρόγραμμα των αγωνιστικών διεκδικήσεων στο σήμερα: η κρατικοποίηση των σιδηρόδρομων με διαδικασίες ελέγχου από εργαζόμενους και κοινωνία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Kυοφορείται μια έντονη ανάγκη για συλλογική κίνηση των μαζών προς ένα νέο σοσιαλιστικό και οικολογικό πεπρωμένο, όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται αυτό. Καίτοι αυτή η κίνηση φαντάζει χωρίς νόημα, αφού προς το παρόν γίνεται χωρίς πολιτικό φορέα και εκφραστή, παρ’ όλα αυτά δημιουργεί βάσιμες ελπίδες για αιφνίδιους μετασχηματισμούς του κράτους του κόσμου που μας περιβάλλει.
Η αγορά εργασίας, παρά την υψηλή ανεργία, απέτυχε να εξασφαλίσει διαθέσιμη εργατική δύναμη και να την κατανείμει στους κλάδους εργασίας. Αυτό συνέβη, γιατί οι εργαζόμενοι/ες, δικαίως, αρνούνται να επιστρέψουν σε κλάδους στους οποίους οι όροι και οι συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των αμοιβών, είναι υποβαθμισμένοι και δεν εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Μέρος αυτών των εργαζομένων, ημεδαπών και αλλοδαπών, αναζητεί καλύτερους όρους εργασίας σε άλλες εθνικές αγορές.
Από τη μια, την κυβέρνηση και τη Δεξιά (οι ακροκεντρώοι, φρονίμως ποιούντες, σιωπούν), “αντικρατικός” λόγος περί του κράτους που πρέπει να αλλάξει…
Ως απάντηση στην διαδικασία επέκτασης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας επί κοινών και δημόσιων αγαθών, διαδικασία που αναπτύσσεται τώρα αλματωδώς, θα έπρεπε να ήταν προφανές ότι η απάντηση της Αριστεράς οφείλει να είναι η διεκδίκηση της επέκτασης της σφαίρας των δημόσιων αγαθών και των κοινών αγαθών, εδώ και τώρα, όχι σε κάποιο σοσιαλιστικό υπερπέραν. Αυτά ισχύουν και για τον σιδηρόδρομο, το μετρό, τα λεωφορεία: η μεταφορά με αυτά είναι δημόσιο αγαθό.
Η “κινηματική κατάθλιψη” είναι παρελθόν: Οι κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου (των εκπαιδευτικών, των καλλιτεχνών κ.λπ.), ιδιαίτερα όμως η μαζική κινηματική αφύπνιση ύστερα από το δυστύχημα των Τεμπών, είναι σημαντικές αποχρώσες ενδείξεις και θέτουν με έμφαση την απαίτηση για μια άλλη “κινηματική συμπεριφορά” των δυνάμεων της Αριστεράς.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι εργαζόμενοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν μειωμένα εισοδήματα λόγω των νέων υψηλών τιμών και των μηδαμινών αυξήσεων στους μισθούς, μεγαλύτερες υποχρεώσεις λόγω των νέων υψηλών επιτοκίων, νέες επισφάλειες στην αγορά εργασίας και την περαιτέρω απαξίωση των κοινωνικών δομών και προγραμμάτων. Στη χειρότερη περίπτωση, θα κληθούμε πάλι να στηρίξουμε το τραπεζικό σύστημα, χαρίζοντας για άλλη μια φορά τα κέρδη και φορτώνοντας στην πλάτη μας τις ζημίες.
https://www.youtube.com/watch?v=lrwYGfrSQyc Η μάχη των συντάξεων στη Γαλλία μπήκε σε μια νέα φάση μετά την παράκαμψη του Κοινοβουλίου από την κυβέρνηση της E. Borne…
"Από τότε που μετατραπήκαμε σε Χρεοδουλοπαροικία", ισχυρίζεται το Μερα25, "πτωχεύουν ταυτόχρονα εργοδότες και εργαζόμενοι". Ας δούμε τώρα πόσο αντέχουν στην δοκιμασία των στατιστικών στοιχείων οι θέσεις αυτές.
Η κατάρρευση της SVB και το ντόμινο Τη προηγούμενη βδομάδα κατέρρευσε η 16η μεγαλύτερη τράπεζα της Αμερικής, η Silicon Valley Bank (SVB). Για…