Αναδημοσίευση από την σελίδα Κόκκινη, 19/10/2023.
Και ξαφνικά το ψέμα κατέρρευσε με πάταγο
Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης στη Δύση είχαν υφάνει μεθοδικά τον μύθο του «δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα απέναντι στους ισλαμιστές τρομοκράτες της Χαμάς». Ολόκληρη η ιστορία 75 χρόνων εθνικής εκκαθάρισης των Παλαιστινίων, μέσα στην ίδια τη γη τους από το σιωνιστικό κράτος, από το 1948 ως σήμερα, είχε εξαφανιστεί. Είχε εξαφανιστεί ακόμη και ως απλή αναφορά, από την ειδησεογραφία και τις περισπούδαστες αναλύσεις. Ήταν λες και η βία και ο τρόμος στην Παλαιστίνη εμφανίστηκαν μόλις το Σάββατο 7 Οκτώβρη του 2023, όταν η ξαφνική αντεπίθεση της Χαμάς έπιασε στον ύπνο τον ισραηλινό στρατό γύρω από την πολιορκημένη Γάζα.
Και αυτόν τον μύθο, η δυτική προπαγάνδα τον στόλισε συμπληρωματικά με μια σειρά εντυπωσιακά ψέματα: Όπως ότι ο ισραηλινός στρατός εκτελεί χτυπήματα «χειρουργικής ακρίβειας» στη Γάζα, στοχεύοντας μόνο τα υψηλόβαθμα στελέχη της Χαμάς και αποφεύγοντας, κατά το δυνατόν, τις παράπλευρες απώλειες άμαχου πληθυσμού. Ή πως, επιδίωξη του ισραηλινού στρατού, είναι να εντοπίσει τα σημεία όπου κρατούνται οι όμηροι της Χαμάς και να επιχειρήσει να τους ελευθερώσει.
Όμως, ο πρόσφατος βομβαρδισμός του νοσοκομείου Άλ Άχλι στη Γάζα, με τα εκατοντάδες δολοφονημένα παιδάκια, γκρέμισε τον μύθο από τα ξυλοπόδαρά του και τον ποδοπάτησε ανελέητα.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου:
«Οι θέσεις Ισραηλινών αξιωματούχων για την επίθεση στο νοσοκομείο με τη σειρά που ειπώθηκαν:
1) Χτυπήσαμε το νοσοκομείο γιατί είχε υπόγειες στοές η Χαμάς (σημείωση «Κόκκινης»: από πανηγυρικό tweet συμβούλου του Νετανιάχου που τo κατέβασε αμέσως μετά).
2) Δεν χτυπήσαμε το νοσοκομείο, το χτύπησε η Χαμάς.
3) Δεν το χτύπησε η Χαμάς, το χτύπησε η Ισλαμική Τζιχάντ.
4) Δεν το χτύπησε εσκεμμένα η ισλαμική Τζιχάντ αλλά η αεράμυνά μας κατέρριψε μια ρουκέτα της και ένα θραύσμα σκότωσε 500 ανθρώπους.
5) Δεν σκότωσε το θραύσμα τους 500 ανθρώπους αλλά καθώς έπεφτε χτύπησε μια αποθήκη με πυρομαχικά της Χαμάς που ήταν αποθηκευμένα στο νοσοκομείο.
6) Σας το είπαμε από την αρχή ότι φταίει η Χαμάς.
Τουλάχιστον ο Χίτλερ όταν βομβάρδισε την Γκουέρνικα δεν έλεγε τέτοιες αηδίες. Και κυρίως δεν είχε τόσους δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο να τις αναπαράγουν».
Να προσθέσουμε στα παραπάνω ήξεις-αφήξεις των Ισραηλινών που σημειώνει ο Χατζηστεφάνου πως, αρχικά, ο ισραηλινός στρατός δημοσίευσε βίντεο, παρμένο από το πρακτορείο Αλ Τζαζίρα, που καταγράφει την εκτόξευση των ρουκετών της Τζιχάντ, τη στιγμή ακριβώς που πραγματοποιήθηκε. Όμως, αμέσως μετά, ο στρατός του Ισραήλ το απέσυρε, μια και το βίντεο, στο οποίο αναγράφεται η ώρα, αποδεικνύει πως η εκτόξευση των ρουκετών έγινε τριάντα ολόκληρα λεπτά ΑΦΟΤΟΥ χτυπήθηκε το νοσοκομείο Αλ Άχλι.
Έτσι, το Ισραήλ –και μαζί του σύσσωμα τα ΜΜΕ της Δύσης, που το στηρίζουν απροκάλυπτα- πιάστηκαν να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους για το έγκλημα πολέμου του βομβαρδισμού του νοσοκομείου. Ας προσθέσουμε εδώ πως πρόκειται για τον ενδέκατο βομβαρδισμό νοσοκομείου, που πραγματοποιεί η αεροπορία του Ισραήλ, τις τελευταίες μόλις ημέρες στη Γάζα. Μάλιστα, το περασμένο Σάββατο, 14 Οκτώβρη, το Αλ Άχλι είχε βομβαρδιστεί και πάλι από το Ισραήλ, με απώλειες τότε 4 τραυματίες από το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου.
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν είναι, λοιπόν, τίποτα άλλο από ένας πόλεμος εξόντωσης κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού συνολικά. Είναι ένας πόλεμος καθυπόταξης και συντριβής του φρονήματος του λαού, που επιμένει να αντιστέκεται στο Ισραήλ, το πάνοπλο πρακτορείο του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή.
Όμως και η Χαμάς δεν είναι ένα ακροδεξιό και ούλτρα συντηρητικό ισλαμικό μόρφωμα, -που δημιουργήθηκε μάλιστα από το ίδιο το Ισραήλ και τις μυστικές υπηρεσίες του- για να πλήξει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης του Αραφάτ και να διασπάσει, τελικά, τους Παλαιστίνιους; Και δεν είναι ολότελα αντίθετο με τους σκοπούς της παλαιστινιακής απελευθέρωσης το χτύπημα της Χαμάς σε κατοικημένες περιοχές, η εξόντωση αμάχων, η σύλληψη ομήρων και οι δημόσιοι εξευτελισμοί των ισραηλινών γυναικών που βρέθηκαν αιχμάλωτες στη Γάζα;
Όπως κάθε καλοσερβιρισμένο ψέμα, έτσι και τα παραμύθια με δράκους γύρω από τη Χαμάς που διακινούν τα ΜΜΕ της Δύσης, περιέχουν και ένα μικρό ποσοστό αλήθειας, για να ξεγελούν καλύτερα το ανυποψίαστο κοινό.
Πράγματι, η Χαμάς είναι η κύρια οργάνωση του –σαφώς δεξιού και συντηρητικού- σουνιτικού Ισλάμ στην Παλαιστίνη. Οπότε, ούτε οι στόχοι και το πρόγραμμα της Χαμάς ούτε το στελεχικό δυναμικό της μπορούν να συγκλίνουν σε μια κοινή πλεύση με την παλαιστινιακή Αριστερά και τον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.
Η Χαμάς είναι παράρτημα και αδελφή οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» της Αιγύπτου. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μια μαζική πολιτική οργάνωση, που υφίσταται εδώ και 95 χρόνια, διάγοντας όλον ουσιαστικά τον βίο της μέσα στη βαθιά παρανομία, με εξαίρεση ελάχιστα σύντομα διαλείμματα ανοχής από την κρατική καταστολή. Στις μοναδικές ελεύθερες εκλογές που έγιναν ποτέ στην Αίγυπτο, τον Ιούνη του 2012, ο επικεφαλής υποψήφιος που πρότειναν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ο Μοχάμεντ Μόρσι, εκλέχθηκε πρόεδρος της Αιγύπτου και την κυβέρνησε για έναν χρόνο, μέχρι να ανατραπεί από στρατιωτικό πραξικόπημα από τον σημερινό δικτάτορα Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κατάφερναν και καταφέρνουν να διατηρούν τις σχέσεις τους με μεγάλες μάζες φτωχών ανθρώπων στη χώρα –και ιδιαίτερα στο Κάιρο των 12 εκατομμυρίων κατοίκων και στις άλλες μεγαλουπόλεις, χάρη σε ένα πολύ εκτεταμένο δίκτυο νοσοκομείων, σχολείων και πολλών άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες στους απόκληρους και τους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Για να προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στηρίζονται στην οικονομική αρωγή της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων και όλης της αυταρχικής αραβικής αριστοκρατίας του πετρελαίου της περιοχής. Το προφανές αντάλλαγμα είναι το να περιορίσουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι την παράνομη πολιτική δράση τους μονάχα στην Αίγυπτο, τη Συρία, την Παλαιστίνη κλπ., χώρες που δεν παράγουν πετρέλαιο, αφήνοντας ήσυχους στους θρόνους τους όλους τους σεΐχηδες, εμίρηδες και τα λοιπά παράσιτα του αραβικού κόσμου.
Ταυτόχρονα, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κερδίζουν λαϊκή υποστήριξη με το να είναι μόνιμα υπό διωγμό από τα αυταρχικά καθεστώτα της Αιγύπτου, Συρίας κλπ. Όμως, η αντίθεσή των Αδελφών Μουσουλμάνων στους δικτάτορες των χωρών τους δεν οδηγούσε την πολιτική οργάνωσή τους στο να επιχειρήσει να εκφράσει την οργή των «από τα κάτω» με μαζικούς αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη. Ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αρκετά συχνά, την οργή του κόσμου ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα, επιχείρησαν να τη διοχετεύσουν σε δολοφονική εχθρότητα ενάντια σε άλλους καταπιεσμένους: Τόσο ενάντια στην «άθεη» –και επίσης παράνομη- Αριστερά, όσο και ενάντια στη χριστιανική κοπτική μειονότητα της Αιγύπτου, που αποτελεί το 10-12% του πληθυσμού της χώρας.
Στην Παλαιστίνη και ιδιαίτερα στη Γάζα, η Χαμάς ως συγκροτημένη πολιτική οργάνωση υφίσταται εδώ και 41 χρόνια, από το 1982. Όπως και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο, η Χαμάς δέθηκε με τις παλαιστινιακές μάζες μέσα από το δίκτυο των ισλαμικών φιλανθρωπικών οργανώσεων, που στηρίζουν δωρεάν τον πληθυσμό σε βασικές του ανάγκες. Και μάλιστα εδώ, εντελώς διαφορετικά από την Αίγυπτο, η Χαμάς χτίζει τις σχέσεις της με τους «από κάτω» χωρίς να καταφεύγει –ακόμα- σε δολοφονικές επιθέσεις ενάντια στις οργανώσεις της Αριστεράς, που υφίστανται και λειτουργούν κανονικά στη Γάζα. Ούτε ενάντια στη θρησκευτική μειονότητα των Χριστιανών Παλαιστινίων.
Αντίθετα, εδώ, ο κύριος εχθρός της Χαμάς είναι ξεκάθαρα το κράτος του Ισραήλ και δευτερεύων εχθρός η Φατάχ, η κοσμική παλαιστινιακή οργάνωση, που κάποτε –το μακρινό 1967- ξεκίνησε πρώτη τον ένοπλο αγώνα κατά του Ισραήλ. Από τότε, βέβαια, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η Φατάχ έχει πια υπογράψει τις συμφωνίες του Όσλο. Με άλλα λόγια, έχει ενστερνιστεί την προσπάθεια των ΗΠΑ να δρομολογήσουν τη συνύπαρξη δύο κρατών στη γη της Παλαιστίνης, ενός κυρίαρχου και ακλόνητου Ισραήλ στα σημερινά του σύνορα και ενός παλαιστινιακού μπαντουστάν, αδύναμου και ανυπεράσπιστου ουσιαστικά προτεκτοράτου–μαριονέτα στα χέρια του Ισραήλ.
Έτσι η Χαμάς κατάφερε να μαζικοποιήσει την επιρροή της στη Γάζα και σε τμήματα της Δυτικής Όχθης. Ενώ, από το 2007, εκδίωξε οριστικά τη Φατάχ από τη λωρίδα της Γάζας.
Και η κατηγορία πως η Χαμάς είναι δημιούργημα του Ισραήλ; Εδώ, το ψήγμα αλήθειας πίσω από τον όγκο του ψέματος είναι πως, κατά καιρούς, όταν ακόμα η Φατάχ ήταν η κυρίαρχη δύναμη μέσα στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ έδειχναν μια σχετική ανοχή στη μαζική δράση των ισλαμιστών, θεωρώντας τους ως αντίπαλο δέος απέναντι στη Φατάχ.
Όμως, αντίστοιχα παιχνίδια έπαιξε στην εποχή της και η ρωσική Οχράνα, η μυστική αστυνομία του Τσάρου, απέναντι στις επαναστατικές οργανώσεις της χώρας, στα χρόνια πριν από το 1917. Μάλιστα, κάποιες φορές, οι ασφαλίτες της Οχράνα εκτιμούσαν ως «χρήσιμους ηλίθιους» τους μπολσεβίκους και τον Λένιν, θεωρώντας πως η ενίσχυση αυτών των «ακραίων» στοιχείων θα μεγιστοποιήσει τις έριδες και τις διασπάσεις μέσα στο ρωσικό εργατικό κίνημα και την επαναστατική Αριστερά της εποχής. Και έτσι θα μακροημέρευε το τσαρικό καθεστώς μην έχοντας ισχυρούς οργανωμένους αντιπάλους μέσα στην κοινωνία.
Η Ιστορία έδειξε το ποιοι σχεδιασμοί ήταν κοντόφθαλμοι και ανόητοι και ποιο πολιτικό κόμμα έβλεπε περισσότερο μακριά και υπερίσχυσε. Και όση αξία έχει η εκτίμηση πως οι επαναστατικές οργανώσεις στη Ρωσία και ιδιαίτερα οι μπολσεβίκοι ήταν ενεργούμενα της Οχράνα, άλλο τόσο βάθος έχει και η θέση πως την ισλαμική Χαμάς στις μέρες μας τη δημιούργησε η ισραηλινή Μοσάντ. Η Ιστορία της ανθρωπότητας προχωρά μέσα από τις συγκρούσεις συμφερόντων ολόκληρων κοινωνικών τάξεων και των οργανώσεων που επιχειρούν να τις εκφράσουν. Και όχι μέσα από θεωρίες συνομωσίας και ψεκασμένα σενάρια.
Και τώρα τι μπορεί να κάνει η Αριστερά στην Παλαιστίνη;
Ο κύριος εχθρός όλου του παλαιστινιακού λαού, και συνολικά του αραβικού προλεταριάτου της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής, είναι οι ΗΠΑ μαζί με τον χωροφύλακά τους, το Ισραήλ, και μαζί τους όλες οι αραβικές κυβερνήσεις. Αυτό το τριπλό μέτωπο είναι που κρατά τις αραβικές μάζες στην εξαθλίωση και το περιθώριο για να εκμεταλλεύεται απρόσκοπτα το πετρέλαιο του Αραβικού Κόλπου.
Γι’ αυτό, η επαναστατική Αριστερά, τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στις άλλες αραβικές χώρες, δεν επιτρέπεται να το ξεχάσει αυτό και να υποστηρίξει κάποιου είδους διμέτωπο αγώνα, τόσο ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους σιωνιστές όσο και ενάντια στη Χαμάς και τις ισλαμικές οργανώσεις εν γένει. Πολύ περισσότερο, δεν επιτρέπεται στους/τις επαναστάτ(ρι)ες μαρξίστ(ρι)ες να στηρίξουν κάποια αραβική κυβέρνηση (ή την υποταγμένη και προδοτική «Παλαιστινιακή Αρχή» στη Δυτική Όχθη) ενάντια στη Χαμάς. Οι μάζες των εξαθλιωμένων Αράβων και ιδιαίτερα οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσουν μια τέτοια στάση.
Από την άλλη, η επαναστατική Αριστερά, έστω και για λόγους επιβίωσης, πρέπει να βρίσκεται έξω από το πολιτικό Ισλάμ και τις οργανώσεις του. Οι επαναστάτ(ρι)ες πρέπει να είναι διακριτοί/ές μέσα στον λαό με τη δική τους κόκκινη σημαία και το δικό τους πρόγραμμα πάλης. Όποτε η Επαναστατική Αριστερά παραβίασε αυτόν τον κανόνα, όπως π.χ. με το Τουντέχ –το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράν, που έδινε άκριτη υποστήριξη στον Χομεϊνί, τη δεκαετία του ‘80- το αποτέλεσμα ήταν η οργανωτική διάλυση και οι δολοφονίες χιλιάδων μελών της.
Με τους ισλαμιστές πολεμάμε στο ίδιο χαράκωμα, ενάντια στον στρατό του Ισραήλ και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Αλλά δεν σταματάμε ούτε στιγμή να ασκούμε κριτική στις ιδέες τους. Υποστηρίζουμε αδιάλλακτα τις γυναίκες και τους λοατκια+ ανθρώπους και γενικά κάθε καταπιεσμένο πλάσμα από τις επιθέσεις του πολιτικού Ισλάμ, χωρίς να κάνουμε καμιά υποχώρηση. Για μας είναι ξεκάθαρο πως, ακόμη και η μαχητικότερη οργάνωση μουσουλμάνων μαχητών, δεν μπορεί να τραβήξει τη μάχη με τον ιμπεριαλισμό και τα αφεντικά ως το τέλος.
Γνωρίζουμε πως η Χαμάς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου. Και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ξεκίνησαν εκτελώντας διεφθαρμένους ανώτερους αξιωματούχους στην Αίγυπτο, αλλά κατέληξαν να δολοφονούν γυναίκες που κυκλοφορούσαν χωρίς μαντήλα και φτωχούς Χριστιανούς φελάχους στα χωριά του Νείλου.
Και, πάνω από όλα, πιστεύουμε σταθερά και ακλόνητα πως τη λύση στο δράμα της Παλαιστίνης και όλης της Μέσης Ανατολής θα τη δώσει μονάχα η εξεγερμένη εργατική τάξη των αραβικών μητροπόλεων. Είδαμε ένα δείγμα από τη συγκλονιστική δύναμή της στις εξεγέρσεις του 2011, που σάρωσαν τα καθεστώτα του Μπεν Άλι στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Και ξέρουμε πως η αραβική εργατική τάξη, ιδιαίτερα του Καΐρου, του Ραμπάτ και της Βαγδάτης, μπορεί να συντρίψει όλα τα καθεστώτα που στηρίζονται στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και να σαρώσει από τη γη μια για πάντα το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Διότι εμείς δεν ορκιζόμαστε στον Λόγο του Προφήτη, αλλά στην αυτενέργεια του προλεταριάτου.
