Με αυτά τα δεδομένα, ποιο θα έπρεπε να είναι το πρόταγμα κάθε αριστερής σοβαρής αντιπολίτευσης σε αυτήν την πανδημία; Εγώ θα έλεγα να αναλάβει εκείνη -στο μέτρο του δυνατού- ρόλο ασπίδας προστασίας της υγείας του λαού. Πώς γίνεται αυτό; Να αναλάβει εκείνη να διαχέει προς τα έξω τις ορθές πληροφορίες και οδηγίες και να προτρέπει τον κόσμο να τηρεί τα μέτρα προστασίας. Να κάνει καμπάνιες ενημέρωσης σε όλη τη χώρα με τα δικά της μέσα. Τέλος, να αρχίσει την καμπάνια ενημέρωσης για τα εμβόλια και να προτρέπει τον κόσμο να πάει να εμβολιαστεί και να βοηθά όσους ανήμπορους δεν μπορούν να μετακινηθούν προς τα εμβολιαστικά κέντρα. Να πάρει, διάολε, την ηγεμονία από την κυβέρνηση.
Για να συνοψίσω ευθύς εξαρχής τη θέση μου απέναντι στην κυβέρνηση:
- Η κυβέρνηση είναι άθλια.
- Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την υγεία του κόσμου.
- Η κυβέρνηση θέλει να κλείσει τα δημόσια νοσοκομεία και να μην υποχρηματοδοτεί καν την δημόσια υγεία.
- Η κυβέρνηση άφησε τον κόσμο να στριμώχνεται στα ΜΜΜ.
- Η επιτροπή ειδικών είναι άθλια.
- Η επικοινωνιακή διαχείριση είναι άθλια.
- Τα μέτρα υπήρξαν και παραμένουν άθλια και ανερμάτιστα, τιμωρητικά και άσχετα με την επιδημιολογία της νόσου.
Τι έκανε και τι κάνει όμως η αριστερή αντιπολίτευση:
- Ξανά και ξανά και ξανά λέει πόσο άθλια είναι η κυβέρνηση, επαναλαμβάνοντας τα ανωτέρω σημεία 1 έως 7. Σωστά -όπως έσπευσα να πω, τα συμμερίζομαι κι εγώ απόλυτα-, αλλά λέγοντας μόνο αυτό, κάνει λες και διεξάγει προεκλογικό αγώνα.
- Όταν βγήκαν τα εμβόλια, δεν έκανε καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού, απλώς πρόσθεσε την άρση των πατεντών στη φαρέτρα των αιτημάτων της. Σωστή διεκδίκηση αλλά, διάολε, την ώρα που καιγόμαστε δεν είναι το κεντρικό, δηλαδή το πιο άμεσο, ζήτημα˙ διότι η διαδικασία παραγωγής εμβολίων είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και δεν στήνεται από την μια μέρα στην άλλη, ούτε μπορεί να την στήσει οποιαδήποτε χώρα, θέλει μέσα παραγωγής και ειδικευμένους, θέλει εκπαίδευση και ροντάρισμα. Είναι δηλαδή ένα αίτημα που, ακόμη και αν υιοθετούνταν σήμερα κιόλας και μάλιστα με όρους παγκόσμιου συντονισμού, θα ήταν μεσοπρόθεσμης απόδοσης.
Τι κάνει λοιπόν η αριστερή αντιπολίτευση: Αντί να αντιμετωπίσει κατάματα και να επιτεθεί καθαρά στην παραφιλολογία και στα παραληρήματα όσων δεν θέλουν να εμβολιαστούν, τα αντιμετωπίζει με συγκατάβαση, τους λέει «σας κατανοούμε, δεν φταίτε εσείς, η κυβέρνηση φταίει».
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πολύ σοβαρά: Στην άθλια κυβέρνηση έχει προστεθεί ένα πλήθος που, στο όνομα νεοφιλελεύθερων ατομικιστικών αξιών και δικαιωμάτων, συγκλίνει με τον ακροδεξιό ανορθολογισμό. Σχηματίζει ένα ευρύ φάσμα από τους «ψεκασμένους» που δεν πιστεύουν σε τίποτα – όλοι είναι ύποπτοι και «τα παίρνουν». Σε αυτούς προστίθεται και ένα τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που προσχωρεί στον νεοφιλελευθερισμό και τις αξίες τους μέσω -ή ίσως χρησιμοποιώντας σαν θεωρητικό άλλοθι- τον Φουκώ και τον Αγκάμπεν. Αυτό το πλήθος δεν αντιμετωπίζεται και πολύ περισσότερο δεν εξαφανίζεται με συγκατάβαση του τύπου «δεν φταίει ο κοσμάκης, με αυτούς που μπλέξαμε τι να κάνει»˙ μια τέτοια στάση λειτουργεί σαν κάλυψη, το τροφοδεί και ενισχύει την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Αυτό το πλήθος δεν ανήκει πλέον στην Αριστερά, έχει υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες εγωιστικές αξίες του νεοφιλελευθερισμού. Έχει ήδη απομακρυνθεί από εμάς, δεν χρειάζεται να τους τρομάξουμε εμείς για να φύγουν.
Εσύ, χωρίς καθόλου γνώσεις βιολογίας, έχεις ταχθεί με την ορθολογική στάση˙ αθωώνεις όμως ταυτόχρονα το ανορθολογικό νεοφιλελεύθερο-ακροδεξιό πλήθος, μαζί με τις αριστερές συμφύσεις του, λέγοντας «τι να κάνει ο κοσμάκης, είναι παραπλανημένος». Σκέψου όμως: αυτό που σε διαχωρίζει από εκείνους δεν είναι οι ειδικές σου γνώσεις βιολογίας και ιατρικής, αλλά οι αξίες σου˙ με αυτές μπόρεσες να κάνεις τη σωστή ανάλυση των δεδομένων ανεπηρέαστος από τις κυβερνητικές παλινωδίες. Οι άλλοι δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εσένα – αυτό τελείωσε, μην έχεις την αυταπάτη ότι «παίζεται»˙ αυτοί επικαλούνται τα ατομικά δικαιώματα αλά καρτ, μόνο για τον εαυτό τους, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν ποια είναι τα δικαιώματα των άλλων. Γι’ αυτό δεν φτάνουν στα ίδια συμπεράσματα με εσένα: είναι απέναντι στις αξίες σου, και πάνω από όλα ενάντια στην βασική αξία της Αριστεράς που είναι η αλληλεγγύη. Αυτό καθορίζει την στάση την δική τους, αυτό καθορίζει και την στάση την δική σου. Η ηθική τους και η ηθική μας.
Με αυτά τα δεδομένα, ποιο θα έπρεπε να είναι το πρόταγμα κάθε αριστερής σοβαρής αντιπολίτευσης σε αυτήν την πανδημία; Εγώ θα έλεγα να αναλάβει εκείνη -στο μέτρο του δυνατού- ρόλο ασπίδας προστασίας της υγείας του λαού. Πώς γίνεται αυτό; Να αναλάβει εκείνη να διαχέει προς τα έξω τις ορθές πληροφορίες και οδηγίες και να προτρέπει τον κόσμο να τηρεί τα μέτρα προστασίας. Να κάνει καμπάνιες ενημέρωσης σε όλη τη χώρα με τα δικά της μέσα. Τέλος, να αρχίσει την καμπάνια ενημέρωσης για τα εμβόλια και να προτρέπει τον κόσμο να πάει να εμβολιαστεί και να βοηθά όσους ανήμπορους δεν μπορούν να μετακινηθούν προς τα εμβολιαστικά κέντρα. Να πάρει, διάολε, την ηγεμονία από την κυβέρνηση.
